Όχι πως δεν γνωρίζαμε ότι οι Muse είναι μία από τις κορυφαίες stadium rock μπάντες αυτήν την στιγμή στον πλανήτη, αλλά τώρα το διαπιστώσαμε κι από κοντά με τον καλύτερο τρόπο!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στη σκηνή της Πλατείας Νερού, εμφανίστηκαν χθες εκτός από τους Muse, η Ilia Darlin, οι Temples και οι Unkle.
Κρίνοντας από μικρά πηγαδάκια και συζητήσεις πριν και μετά το show, αλλά και από τις αντιδράσεις του κόσμου σε όλες τις εμφανίσεις, μπορούσες εύκολα να καταλάβεις πως η συντριπτική πλειοψηφία έφτασε στο Φάληρο μόνο για τους Muse και χωρίς να το κρύβει.
Με τον ήλιο να σιγοκαίει το σβέρκο μας και με τα νερά να πηγαίνουν και να έρχονται, υποδεχτήκαμε πρώτη στη σκηνή την Ilia Darlin. Παρά τα τεχνικά προβλήματα στην αρχή, ανέδειξε τη φωνή της και φάνηκε να το διασκέδασε και αυτή και ο κόσμος.
Αμέσως μετά, θέση στη σκηνή πήραν οι Temples. Δεν σας κρύβω πως μου κακοφάνηκε λιγάκι όταν ξεπρόβαλαν οι ψηλόλιγνες φιγούρες τους και χρειάστηκε να πιάσουν μουσικά όργανα και μικρόφωνο για να τους αναγνωρίσει και να τους χειροκροτήσει ο κόσμος.
Παρόλα αυτά, αυτοί όχι μόνο δεν πτοήθηκαν, αλλά έδωσαν ένα απολαυστικό show με την μελωδική ψυχεδελική ροκ και με τα τρομερά και μεγάλα σε διάρκεια instrumental σόλο τους.
Μάλιστα, οι πιτσιρικάδες, που βαδίζουν στα χνάρια των Tame Impala, έκαναν και ένα μικρό καψόνι στην παραγωγή, αρνούμενοι να αποχωρίσουν όταν ο υπεύθυνος τους έδειξε πως ο χρόνος τους είχε τελειώσει, παίζοντας ακόμη ένα ολόκληρο κομμάτι.
Είμαι σίγουρος πως από σήμερα θα γίνουν πολλά χτυπήματα σε YouTube και Spotify από την Ελλάδα για το βρετανικό συγκρότημα που δήλωσε πως πέρασε υπέροχα σε αυτήν την πρώτη του επίσκεψη στη χώρα μας.
Οι Unkle του James Lavelle, είχαν την ευχή και κατάρα να παίζουν πριν από τους Muse. Με τη ζέστη και τον ήλιο να αρνούνται να παραδώσουν όπλα, το πολυμελές συγκρότημα εμφανίστηκε στη σκηνή περίπου στις οκτώ.
Ο Lavelle, ο οποίος απόλαυσε το show των Temples πίνοντας ένα ποτήρι κρασί πίσω από τη σκηνή, βγήκε σε αυτή μετά από το πρώτο κομμάτι και ερμήνευσε ένα κομμάτι, πριν πάρει θέση στην κονσόλα του. Λίγο αργότερα, ευχαρίστησε το κοινό και θυμήθηκε τις παλαιότερες εμπειρίες του από την Ελλάδα.
Με ένα πολύ ιδιαίτερο trip hop/rock κράμα στον ήχο τους και με 3 φωνές να εναλλάσσονται στα μικρόφωνα, οι Unkle έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και το ακροατήριο το εκτίμησε. Ωστόσο, ειδικά για όσους περίμεναν με ανυπομονησία τους Muse, αυτή η εμφάνιση έμοιαζε από ένα σημείο και μετά ατελείωτη.
Με την κούραση να έχει καταβάλει όσους βρισκόμασταν όρθιοι από πολύ νωρίς, οι Muse μας έβγαλαν την ψυχή για να ξεκινήσουν. Λίγο ένας προβολέας που δεν δούλευε, λίγο να καθαριστεί το πιάνο του Matt, και το συγκρότημα βγήκε στη σκηνή μισή ώρα μετά του αναμενόμενου (22:30).
Όταν όμως τα φώτα έσβησαν και άρχισε να παίζει στη γιγαντοοθόνη ο Drill Sergeant για το intro του ‘Psycho’, αυτή η κούραση για την οποία σας έλεγα, διά μαγείας εξαφανίστηκε…
Μπορώ να πω πως το τρίγωνο των Bellamy-Wolstenholme-Howard ήταν σε εξαιρετική φόρμα και ίσως δεν περίμενε την τόσο ενθουσιώδη ανταπόκριση του κοινού και σε τόσο πολλά κομμάτια, με τον κόσμο να τραγουδάει τα ‘Plug In Baby’, ‘Supermassive Black Hole’ και ‘Time Is Running Out’ με όλη του την ψυχή.
Το ίδιο και με το ‘Starlight’ (ίσως το highlight από άποψη συμμετοχής του κόσμου) στο οποίο το ακροατήριο ουσιαστικά πήρε επάνω του ολόκληρο το κομμάτι και τα χαμόγελα ανάμεσα στους bandmates δεν έκρυβαν τη χαρά τους για αυτό που έβλεπαν και άκουγαν.
Μεγάλος χαμός έγινε όμως και στο ‘Uprising’, με τον Matt να καλεί την Αθήνα να φωνάξει και να μας πασάρει τα ρεφρέν (με εμάς να δίνουμε ρέστα – εντάξει στις ψηλές του Matt το χάναμε λίγο είναι η αλήθεια…), ενώ και το φινάλε με το ‘Knights of Cydonia’ με την κλασική πλέον εισαγωγή με φυσαρμόνικα και το ‘Man with a Harmonica’ του Ennio Morricone, από τον Chris, ήταν επικό.
Όπως επικό ήταν και το ‘The Handler’, με τον Matt να σολάρει και να γενικά να έχει αρκετό κέφι για αυτοσχεδιασμούς. Μεταξύ άλλων οι Muse ερμήνευσαν και το ‘Butterflies & Hurricanes’ (ίσως η μοναδική έκπληξη) αλλά και το ‘The Globalist’ – σε μία από τις 2-3 φορές που ο Matt έκατσε στο πιάνο.
Θα θέλαμε και ένα ‘New Born’, αλλά δεν πειράζει…
Η setlist ήταν ως επί το πλείστον αναμενόμενη και ικανοποίησε τους περισσότερους fans, ενώ τα μεγάλα κομμάτια από τη δισκογραφία των Muse που δεν ακούστηκαν, είναι απλώς η τρανή απόδειξη του μεγαλείου της δισκογραφίας τους – είμαι σίγουρος πως θα μπορούσαμε εύκολα να σκεφτούμε μία εντελώς διαφορετική setlist με εξίσου καλά τραγούδια.
Ακόμη, αξίζει να αναφέρουμε πως οι Muse -κυρίως ο Matt για την ακρίβεια- μας απευθύνθηκαν αρκετές φορές στα ελληνικά, προφέροντάς τα βέβαια περισσότερο σαν Γιαπωνέζικα, αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει.
Οι Muse είχαν κέφι, είχαν ενέργεια και έδωσαν ένα εκπληκτικό show, με εξαιρετικές ερμηνείες και εντυπωσιακά σκηνικά (τηρουμένων των αναλογιών), που θα θυμόμαστε για αρκετό καιρό – ή τουλάχιστον μέχρι το επόμενο live τους στην Ελλάδα. Άλλωστε, όπως δήλωσαν οι ίδιοι, θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα…
Muse – Πλατεία Νερού / Setlist:
Psycho
Plug In Baby
(Extended outro)
Interlude
Hysteria
(Led Zeppelin’s ‘Heartbreaker’… more )
Butterflies & Hurricanes
Bliss
(Extended outro)
The 2nd Law: Isolated System
The Handler
Supermassive Black Hole
(The Jimi Hendrix Experience’s ‘Voodoo Child’ intro)
Munich Jam
Madness
Dead Inside
Starlight
Time Is Running Out
The Globalist
Drones
Encore:
Uprising
Mercy
Knights of Cydonia
Υ.Γ.2: Για ακόμη μια φορά, η εικόνα του συναυλιακού χώρου με χιλιάδες πλαστικά μπουκάλια μπύρας και νερού, μέσα στα οποία έπρεπε να κολυμπήσεις για να καταφέρεις να βγεις έξω, ήταν τουλάχιστον τραγική…
