Στις 5 Αυγούστου οι Russian Circles κυκλοφόρησαν τον έκτο δίσκο τους, ‘Guidance’, μετά το ‘Memorial’ του 2013. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την Sargent House και παραγωγός του δίσκου ήταν ο Kurt Ballou, κιθαρίστας της metalcore μπάντας Converge και παραγωγός πολλών δίσκων από συγκροτήματα όπως οι Isis, οι Old Man Gloom, οι Torche και πολλοί άλλοι. Η post-metal μπάντα απ’ το Σικάγο, που στις 5 Νοεμβρίου θα έχουμε τη χαρά να δούμε live στην Αθήνα, στο Smoke the Fuzz Fest 2016 – Post-mortem edition, μας τροφοδότησε με έναν ακόμα εντυπωσιακό δίσκο με πολύ δυνατά αλλά και ατμοσφαιρικά κομμάτια, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει.
Όποιος επιχειρήσει να ακούσει το ‘Guidance’, θα ήταν καλύτερο να το ακούσει μία κι έξω, καθώς ακούγεται σαν ένα κομμάτι, πράγμα που είναι μεν συνηθισμένο στις instrumental μπάντες, αλλά είχαμε να το δούμε τόσο έντονα στους Russian Circles απ’ τον δίσκο ‘Empros’ (2011). Σε αυτόν τον δίσκο, οι Russian Circles κρατάνε τον χαρακτηριστικό ήχο τους με το εξαιρετικό drumming του Dave Turncrantz να ελίσσεται από rock σε metal και από metal σε rock, σε συνδυασμό με το μπάσο του Brian Cook, που δίνει τον χαρακτηριστικό “όγκο” των κομματιών Circles. Στην κορυφή όλων η κιθάρα του mastermind της μπάντας, Mike Sullivan, που έχει την ικανότητα να σου περάσει με τις μελωδίες του όποιο συναίσθημα θελήσει! Η διαφορά σε αυτόν τον δίσκο είναι πως το μελαγχολικό ύφος των Russian Circles έχει κάτι το διαφορετικό, είναι λίγο πιο σκοτεινό απ’ ό,τι μας έχουν συνηθίσει. Ας δούμε λοιπόν το κάθε κομμάτι πιο αναλυτικά.
Ο δίσκος ξεκινάει με το κομμάτι ‘Asa’, ένα σχετικά ambient κομμάτι, με post-rock χροιά και minimal κιθάρες το οποίο δεν μπορούμε να πούμε ότι μας προετοιμάζει και πολύ γι’ αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει. Συνεχίζοντας, λοιπόν, το ‘Vorel’ μπαίνει δυναμικά, με “βρώμικο” ήχο και μας δίνει αυτό που τέσσερα λεπτά περιμέναμε: metal. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει αρκετές εναλλαγές πράγμα που υπάγεται στο γεγονός πως συντάχτηκε από διαφορετικά riffs που “κολλήθηκαν” μεταξύ τους.
Το ‘Mota’ ξεκινάει με τη μελωδία να έχει μαλακώσει κάπως, δίνοντάς μας ένα απολαυστικό 6λεπτο με κλασικό post “τρεμούλιασμα” στις κιθάρες και κλείνει προετοιμάζοντάς μας σωστά για το ‘Afrika’. Το ‘Afrika’ μπορεί να μπαίνει με rock ύφος, αλλά κάπου στο τρίτο λεπτό όλο αυτό ανατρέπεται με σκοτεινές μελωδίες, που προσωπικά μου θύμισαν σκανδιναβικό metal, σε σημείο που στο πέμπτο περίπου λεπτό περίμενα ν’ ακούσω και black metal φωνητικά.
Κάνοντας ένα διάλειμμα από τον σκληρό ήχο, οι Russian Circles στο ‘Overboard’ μας ξεκουράζουν με ένα ακόμα ατμοσφαιρικό κομμάτι σαν το ‘Asa’ και δημιουργούν μια λίγο πιο “ονειρική” αίσθηση. Το ‘Calla’ που ακολουθεί δίνει την εντύπωση πως είναι η φυσική εξέλιξη του ‘Afrika’, με σκοτεινά riffs και δυνατά drums. Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι το ‘Lisboa’, το οποίο αναμφίβολα σου μεταφέρει το αίσθημα του τέλους. Είναι ακόμα ένα κομμάτι του δίσκου με πιο χαρακτηριστικό post ήχο, με απαλές μελωδίες που ξαφνικά γίνονται δυνατές και δυναμικές. Ένα πολύ ωραίο τραγούδι για να κλείσει ένας πολύ ωραίος δίσκος.
Οι Russian Circles, λοιπόν, με αυτό το άλμπουμ έκαναν τη διαφορά, εντάσσοντας πιο σκοτεινές μελωδίες, και ήρθαν σε επαφή με μια ίσως πιο math πλευρά της μουσικής τους. Αυτό πιθανώς να έγκειται στο γεγονός πως, όπως αποκάλυψε ο Mike Sullivan, είναι η πρώτη φορά που τον δίσκο τον έγραψαν μόνοι τους οι Circles, χωρίς φίλους ή guest μουσικούς. Από δίσκο σε δίσκο, οι Russian Circles δείχνουν να εξελίσσονται και να ανακαλύπτουν καινούρια μονοπάτια και μας κάνουν και εμάς με τη σειρά μας να περιμένουμε πώς και πώς για νέο τους υλικό!
