Είναι γνωστός ο σημαντικός ρόλος που κατείχε η μουσική παιδεία στις αρχαίες ελληνικές κοινωνίες, με τα ιστορικά ευρήματα να αποδεικνύουν την παρουσία της τόσο στο εκπαιδευτικό σύστημα όσο και σε διάφορες πτυχές της κοινωνικής ζωής.
Ποια ήταν η μουσική δομή ενός τραγουδιού της αρχαιότητας; Στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας, διασώζεται μια επιτύμβια κυλινδρική στήλη με ύψος 40 εκατοστών, ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα ακόμη τραγούδι δεκαεφτά λέξεων, μαζί με τη μουσική.
Το κομμάτι αποδίδεται συνθετικά στον Σείκιλο, ο οποίος έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας κατά το 200 π.Χ., και ο οποίος είναι, όπως θα καταλάβατε, γνωστός για το αρχαιότερο παγκοσμίως τραγούδι, του οποίου σώζονται πλήρως και οι στίχοι και η μουσική. Οι στίχοι είναι γραμμένοι στην ελληνιστική κοινή της εποχής, ενώ στο κάτω μέρος της στήλης έχει εντοπιστεί η αφιέρωση στην “Ευτέρπηι”, χωρίς να γνωρίζουμε ποια ακριβώς ήταν η σχέση του Σείκιλου με αυτήν.
Οι στίχοι αναφέρουν: «Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Η ζωή διαρκεί για λίγο, ο χρόνος καθορίζει το τέλος», και εσείς μπορείτε να ακούσετε την ηχητική του απόδοση στον σύνδεσμο που ακολουθεί:
