Όταν οι Arch Enemy ανακοίνωναν πως η Angela Gossow αποχωρεί από τη θέση της τραγουδίστριας, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού τους πίστεψε πως το συγκρότημα είχε πλέον ξοφλήσει.
Τρία χρόνια αργότερα, οι Arch Enemy ρίχνουν στη δισκογραφική αρένα το ‘Will To Power’ και εμείς είμαστε εδώ για να διαπιστώσουμε πόσο καλά έχουν καταφέρει σε αυτό το διάστημα να ενσωματώσουν τις νέες παρουσίες στη σύνθεσή τους αλλά και κατά πόσο έχουν καταφέρει να εξελιχθούν και σε τι.
Τα δύο single του άλμπουμ ‘The World Is Yours’ και ‘The Eagle Flies Alone’ είχαν προσπαθήσει να προετοιμάσουν το κοινό για το ότι το ‘Will To Power’ θα είναι ένας δίσκος-σταθμός τόσο για την καριέρα των Arch Enemy, όσο και για το μελωδικό death metal γενικότερα.
Ευτυχώς οι προσδοκίες που δημιούργησαν δεν διαψεύδονται στιγμή κατά τη διάρκεια της ακρόασης, με το συγκρότημα να μην αρκείται όμως στο να αναπαράγει τη συνταγή των προπομπών του δίσκου και να επιλέγει να εξερευνήσει όσες περισσότερες καινούριες μουσικές διαδρομές μπορεί.
Ο δίσκος είναι χτισμένος σε γερά κιθαριστικά θεμέλια.
Τα ρυθμικά του είναι εξαιρετικά, ωστόσο εκεί που αξίζει να εστιάσει κανείς, είναι τα lead και τα solo, ο βαθμός της ομορφιάς των οποίων απαντάται πλέον σπάνια σε αυτό το μουσικό είδος.
Μπορεί ο Jeff Loomis να ισχυρίζεται πως έχει συνδράμει μόνο στα σόλο του δίσκου, είναι όμως ξεκάθαρη η επιρροή του στις κιθάρες των Arch Enemy και σε συνδυασμό με τον εξαιρετικό Michael Amott συνθέτουν ένα εκρηκτικό δίδυμο, το οποίο είναι σαφέστατα ένα από τα καλύτερα στον χώρο της metal παγκοσμίως.
Από την άλλη, η φωνή της Alissa White-Gluz είναι όπως πάντα σε κορυφαίο επίπεδο και απογειώνει το άλμπουμ. Η ίδια φαίνεται να κινείται πλέον απόλυτα άνετα στα τρέχοντα μουσικά της μονοπάτια, κάτι που δεν συνέβαινε στο ‘War Eternal’ το 2014, στο οποίο ήταν μεν πολύ καλή, αλλά δεν είχε την άνεση και την ευελιξία που έχει σήμερα.
Ίσως είναι η μόνη εν ενεργεία τραγουδίστρια που μπορεί να βρίσκεται στη θέση της frontwoman αυτής της μπάντας, όμως δεν φαίνεται πως εφησυχάζει, αλλά προσπαθεί να βελτιώνεται και να γίνεται καλύτερη, γεγονός που εκφράζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του ‘Will To Power’.
Ο δίσκος έχει επίσης αρκετή διάθεση για πειραματισμό.
Σε ένα μουσικό είδος που τα όριά του είναι συνήθως στενά, το συγκρότημα έχει μαεστρικά τοποθετήσει ιδιαίτερες πινελιές, όπως για παράδειγμα καθαρά φωνητικά και κιθάρες χωρίς παραμόρφωση στο ‘Reason To Believe’ που σίγουρα θα ξενίσουν τους πιο προσηλωμένους στο death οπαδούς, αλλά c’est la vie.
Το συγκρότημα έχει καταλάβει πως δεν μπορεί να παίζει είκοσι χρόνια τα ίδια πράγματα και προσπαθεί ουσιαστικά να διανθίσει τη μουσική του με καινούρια στοιχεία. Μαντέψτε… τα καταφέρνει τέλεια.
Ακούγοντας το ‘Will To Power’ συχνά αναρωτιέσαι αν θα μπορούσε κάτι να έχει γίνει διαφορετικά ή καλύτερα.
Όταν επιπλέον καλείσαι να γράψεις για αυτό, οι στιγμές που δεν βρίσκεις κάτι κακό να πεις γίνονται αμήχανες, έτσι όμως έχουν τα πράγματα.
Ο εν λόγω δίσκος είναι ένα εγχείρημα που έχει υλοποιηθεί με απόλυτη επιτυχία, ισορροπημένο, χωρίς αδυναμίες, fillers και λοιπά στοιχεία που καταστρέφουν συνήθως τους σύγχρονους δίσκους. Ακούγεται εύκολα από την αρχή μέχρι το τέλος και το πιθανότερο είναι πως μόλις ολοκληρωθεί η πρώτη ακρόαση, το repeat θα πατηθεί ασυναίσθητα.
Οι Arch Enemy φαίνονταν εδώ και καιρό να βρίσκονται σε μια εξαιρετική φάση. Με το ‘Will To Power’ κατάφεραν να μετουσιώσουν αυτό το φαίνεσθαι σε είναι.
Ο δίσκος είναι άψογος, συστήνεται ανεπιφύλακτα στους fans του είδους και όχι μόνο, ενώ μετά από χρόνια θα θεωρείται ένα από τα κλασικά άλμπουμ της μπάντας. Μια ακρόαση θα σας πείσει.
Επιχειρήστε τη και θα δείτε πως τελικά δεν θα είναι μόνο μία.
