Οι Noel Gallagher’s High Flying Birds, δηλαδή η μπάντα του Noel Gallagher μετά τη διάλυση των Oasis, κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους στις 3 Μαρτίου και ο τίτλος αυτού, ‘Chasing Yesterday’.
Πρόκειται για ένα δίσκο ο οποίος αναμενόταν με τεράστια ανυπομονησία. Θέλετε επειδή το σόλο ντεμπούτο του (2011) πήγε αρκετά καλά αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον; Θέλετε επειδή είναι ο Noel Gallagher που έχει γράψει έναν τεράστιο αριθμό των τραγουδιών που αναπολούμε από τα 90’s; Όπως και να χει, το ‘Chasing Yesterday’ είναι ένας δίσκος που περίμενε κάθε μουσικόφιλος με μεγάλες προσδοκίες.
Πολλοί λένε “κλασσικός ήχος Noel Gallagher – δεν έχει κάτι παραπάνω να δώσει – same old story.” Και διερωτώμαι: “Πού είναι το κακό στο να έχει διατηρήσει τον ήχο και το ύφος του;”
Ας προχωρήσουμε στο δια ταύτα όμως, για να δούμε γιατί επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος δίσκος, ως Δίσκος του Μήνα στο StraightOnMusic.
Πρώτο τραγούδι, το ‘Riverman’ και το ξεκίνημά του είναι, αν μη τι άλλο, χαρακτηριστικό του Noel, με ακουστική κιθάρα, αρκετά ωραίο ρυθμό αλλά και την απαραίτητη “μελοδραματικότητα” στους στίχους, κατευθείαν από τις ένδοξες εποχές των Oasis και των μπαλαντών τους που έκαναν πάταγο. Χαρακτηριστική είναι η “ομοιότητα” του τραγουδιού με το -all-time classic πια- ‘Wonderwall’, με τον ίδιο το Gallagher να απαντά: “Είναι απλά ένα καλό τραγούδι. Τέλος. Αρνούμαι να το σκεφτώ περισσότερο απ’ ό,τι αξίζει… Τι σημασία έχει το από που εμπνέομαι και από πού επηρεάζομαι;” Έχει, επίσης, δηλώσει ότι είναι το αγαπημένο του τραγούδι από το δίσκο.
Προχωράμε στο επόμενο τραγούδι, ‘In The Heat Of The Moment’, το οποίο είναι λίγο πιο εύθυμο, πιο πρωτότυπο και πιο έντονο από το προηγούμενο. Ακολουθεί το ‘The Girl With X-Ray Eyes’, με την εισαγωγή να μου θυμίζει πολύ έντονα το ‘The Masterplan’ και να δίνει μια νότα αλήθειας στον τίτλο του δίσκου, ‘Chasing Yesterday‘.
Αμέσως μετά, βρίσκουμε το ‘Lock All The Doors’, ένα τραγούδι με έντονο το στοιχείο της ηλεκτρικής κιθάρας, αλλά και τον παλμό και την ένταση του ‘Morning Glory’, ενός ακόμη τραγουδιού της ένδοξης εποχής των Oasis, κάτι που με κάνει αυτόματα να φαντάζομαι τις “δυνατότητες” του τραγουδιού σε περίπτωση που το ερμήνευε ο αδερφός του, Liam Gallagher, με τη χαρακτηριστική φωνή του.
Ακολουθεί το ‘The Dying Of The Light’, μια κλασσική μπαλάντα Noel Gallagher, με όλα τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν αλλά και αρκετό… παράπονο σε στίχους αλλά και μελωδία. Για να προχωρήσουμε και να ακούσουμε το ‘The Right Stuff’, ένα πιο ανεβαστικό τραγούδι, με ιδιαίτερες νότες και λίγο πιο περίεργους ήχους, στοιχεία από soul και jazz noir και σίγουρα ένα από τα κομμάτια του δίσκου που δεν πρέπει να χάσετε. Σημείο κλειδί – η ποιότητα του δίσκου ανεβαίνει κατακόρυφα.
Και αφού μου υποσχεθείτε πως θα ακούσετε άλλη μια φορά το ‘The Right Stuff’, προχωράμε στο ‘While The Song Remains The Same’ (που επίσης πρέπει να ακούσετε και δεύτερη φορά) και αποτελεί το πιο ρισκαδόρικο τραγούδι του δίσκου. Ο Noel, φαίνεται, πως αποφάσισε να πειραματιστεί λίγο παραπάνω αν και… άργησε, κατά την ταπεινή άποψή μου. Έπειτα από μια σχεδόν “άηχη” εισαγωγή περίπου 40 δευτερολέπτων, το άκουσμα είναι εξαιρετικό, ολόφρεσκο και ένας από τους λόγους για να ακούσει κανείς το δίσκο αλλά και να περιμένει ακόμα περισσότερα από τον επόμενο. Μάλιστα, ο Noel αναφερόμενος στο συγκεκριμένο τραγούδι, έκανε λόγο για παρόμοιο στυλ με Queens of the Stone Age, The Rolling Stones και T. Rex.
Ενθουσιασμού συνέχεια με το ‘The Mexican’, το οποίο ήταν αρχικά να μη συμπεριληφθεί στο άλμπουμ, με τον Noel να αλλάζει γνώμη και να το βάζει σκεπτόμενος “ότι κάτι πρέπει να προστεθεί εκεί για να ανεβάσει λίγο τη διάθεση”, όπως χαρακτηριστικά εξήγησε. Και ευτυχώς δηλαδή, καθώς είναι ένα πολύ εύηχο, με αρκετά κρουστά αλλά και ωραίο ριφάκι ηλεκτρικής κιθάρας.
Φτάνουμε, αισίως, στο προτελευταίο τραγούδι του δίσκου, με τίτλο ‘You Know We Can’t Go Back’, μιας – ας πούμε – μπαλάντας που δεν έχει να παρουσιάσει κάτι πολύ διαφορετικό ή κάτι που μπορεί να μας καταπλήξει, ενώ ο Gallagher δήλωσε (και) γι’αυτό το τραγούδι πως “Είναι ένα καλό τραγούδι. Μην το πολυσκέφτεστε.”
Σειρά έχει το ‘Ballad Of The Mighty I’, ένα από τα δύο πρώτα singles του δίσκου που είχαν κυκλοφορήσει (το άλλο ήταν το ‘The Heat Of The Moment’). Είναι κι αυτό ένα τραγούδι στο ίδιο μήκος κύματος, αρκετά αντιπροσωπευτικό (κι αυτό) του στυλ του Noel Gallagher και ταυτόχρονα ένα τραγούδι απ’αυτά που γράφει “στην καθισιά” του. Ωστόσο, το ύφος του στο videoclip, είναι όλα τα λεφτά:
Κλείνοντας, το πρόσημο του απολογισμού είναι θετικό. Ιδίως για έναν φαν των Oasis και κατά συνέπεια του Noel Gallagher. Ναι, άργησε να πειραματιστεί και να παρουσιάσει κάτι καινούριο και πιο φρέσκο. Για την ακρίβεια, αυτό έγινε στο έκτο από τα δέκα τραγούδια (‘The Dying Of The Light’) και… διήρκησε μέχρι το όγδοο (‘The Mexican’), χωρίς αυτό να μειώνει την αξία του δίσκου. Είναι, όμως, αυτό που τον κατατάσσει ως απλά καλό και όχι εξαιρετικό. Από κει και πέρα, φωτεινά σημεία του δίσκου – εκτός από τα προαναφερθέντα – αποτελούν τα ‘In The Heat Of The Moment’ και ‘The Girl With X-Ray Eyes’.
