Pantera: Three Suns and One Star

Μετά τον καταιγισμό των ’70s και ’80s στη metal μουσική σκηνή, υπήρχε μια αίσθηση πως τα πράγματα άρχιζαν να ηρεμούν και οι νέες ιδέες στέρευαν αισθητά.

Όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, έτσι και τώρα, έπρεπε να βρεθεί το συγκρότημα που θα ξαναέφερνε το είδος στο προσκήνιο.

Ευτυχώς, λοιπόν, το 1990 «έσκασαν» οι Pantera! Μόνο έτσι μπορείς να χαρακτηρίσεις την εμφάνισή τους. Ναι, το ξέρω πως προϋπήρχαν, όμως το προηγούμενο σχήμα δεν είχε καμία σχέση μουσικά με τον πανικό που ακολούθησε όταν το 1989 ο 21 έτους Phil Anselmo ανέλαβε τα φωνητικά.

Με σημαντική βοήθεια από τους Slayer, η μπάντα από το Τέξας των Η.Π.Α. κυκλοφόρησε το ‘Cowboys From Hell’ που πραγματικά άφησε οπαδούς και κριτικούς μουσικής με το στόμα ανοιχτό (και μερικές φορές με το βρακί χεσμένο!).

Το πρώτο κομμάτι του δίσκου είναι το ομώνυμο, με το ρυθμικό riff του, ιδανικό για τεράστια pits, παθιασμένα φωνητικά και ολοφάνερη διάθεση για καταστροφή.

Σε παρόμοια μονοπάτια οδηγήθηκε ο υπόλοιπος δίσκος, με βροντερή εξαίρεση το ‘Cemetery Gates’ που εκτός από το riff που σε στοιχειώνει, οι στίχοι μιλούν για απώλεια και πόνο, ενώ τα φωνητικά του Anselmo σε κάποια φάση κάνουν διαγωνισμό με τα τραβήγματα του Darrell στην κιθάρα (no kidding).

Το ‘Cowboys From Hell’ δεν άργησε να γίνει πλατινένιο ενώ ήταν παραπάνω από ξεκάθαρο ότι κάτι άλλαζε στη μουσική σκηνή, με αφετηρία τους Pantera.

Το 1991, με τους Anselmo, Darrell, Brown και Paul να μην είναι πάνω από 25 χρονών, εμφανίστηκαν στο Monsters Of Rock στη Ρωσία, μπροστά σε παραπάνω από 1.5 εκατομμύριο οπαδούς! Στο φεστιβάλ επίσης συμμετείχαν οι AC/DC και οι Metallica.

Όλος ο χαμός γύρω από το όνομά τους, ενέπνευσε τους Pantera να κυκλοφορήσουν το 2^ο άλμπουμ τους, ‘Vulgar Display of Power’. Με το badass attitude να επικρατεί, σε συνδυασμό με τα άρρωστα riffs και τα solo που σου έλιωναν το μυαλό, οι Αμερικάνοι απέδειξαν πως όχι μόνο το ‘Cowboys From Hell’ δεν ήταν τυχαίο, αλλά πως έχουν πολλά ακόμα να δώσουν.

Τραγούδια όπως το ‘Mouth For War’ και ‘Walk’, θυμίζουν πως “you don’t fuck with this”, όπως αναφέρεται στο ‘Regular People’, όμως πλέον βλέπουμε και έντονο πολιτικό στίχο όπως στα ‘Rise’ και ‘No good (Attack the Radical)’.

Φυσικά υπάρχει και ένα love song. Βασικά δεν το λες κι έτσι. Βασικά υπάρχει το ‘This Love’. Αυτό.

Επίσης στο δίσκο συναντάμε και το ‘Fucking Hostile’ που πρόκειται για ένα thrash metal κομμάτι, που βάζει τα γυαλιά στις περισσότερες μπάντες του είδους ανά τον πλανήτη.

Μάλιστα το 2013 το ελληνικό κοινό είχε την τιμή να το ακούσει live με τον Anselmo στο μικρόφωνο και τους Slayer στα όργανα, στα πλαίσια του Heavy By The Sea festival.

Το εξώφυλλο απεικονίζει έναν οπαδό της μπάντας να τρώει ένα μπουκέτο «για χάρη της τέχνης» και το όλο σύνολο ανεβάζει τους Pantera στο νούμερο 44 των charts ενώ τους στέλνει σε περιοδείες ανά την Αμερική και τον κόσμο.

Τα shows τους χαρακτηρίζονται από βρωμιά ξύλο και ναρκωτικά, όμως παρόλα αυτά η μουσική τους παραμένει αψεγάδιαστη, κάνοντας φανερό πως η μπάντα απλά λατρεύει αυτό που κάνει.

Η υπερπροσπάθεια των μελών σε συνδυασμό με τα ναρκωτικά και τα παυσίπονα που έπαιρνε ο Phil λόγω κάποιων πόνων στην πλάτη, οδηγούν τους Αμερικάνους metallers στην κυκλοφορία του πιο σκοτεινού, άρρωστου και ταυτόχρονα πιο αληθινού και ωμού δίσκου της καριέρας τους.

Το 1994 φτάνει στα ράφια των δισκοπωλείων το ‘Far Beyond Driven’ με την μπάντα αργότερα να δηλώνει πως απλά θέλανε να επεκτείνουν τα όρια του ακραίου και να φτάσουν πέρα από τη λογική. Ακούγοντας μόνο το ‘Strength Beyond Strength’ έχεις πειστεί πως το κατάφεραν.

Κυριαρχία, αναγέννηση, μίσος, καταστροφή και ό,τι άλλο ακραίο περνά από το μυαλό σου, το συναντάς εδώ, στο άλμπουμ με «τη βίδα καρφωμένη σε ένα κρανίο».

Η αρχική έκδοση απεικόνιζε τη βίδα χωμένη κάπου αλλού, αλλά επικράτησε για μια και μόνη φορά η λογική σε αυτόν το δίσκο.

Οι πολιτικές απόψεις που εκφράστηκαν στο ‘Vulgar Display of Power’ σε συνδυασμό με το attitude της μπάντας και τα ακραία shows τους, αλλά και την αμφιλεγόμενη ομιλία του Anselmo, πυροδότησαν πολλές αντιδράσεις κυρίως από τα mainstream media που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τους Pantera από νεοναζί μέχρι σατανιστές. Κ

ερασάκι στην τούρτα υπήρξε το επεισόδιο με έναν μαύρο σεκιουριτά κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας τους όταν ο Phil ήρθε στα χέρια μαζί του και αργότερα ο πατέρας του «θύματος» ζήτησε ‘Five Minutes Alone’ με αυτόν τον τύπο τον Anselmo.

Ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό riff της μπάντας το βρίσκουμε στο ‘I’m Broken’ με τα φωνητικά να σπέρνουν τον πανικό λέγοντας μερικές πικρές αλήθειες για τον κοινωνικό περίγυρο, ενώ από κει και πέρα τα πράγματα αγριεύουν αισθητά, με αποκορύφωμα τα ‘Slaughtered’ και ‘Throes of Rejection’, όπου ο Rex Brown για άλλη μια φορά δίνει ρεσιτάλ στο μπάσο. Οι 4 μουσικοί επιλέγουν πλέον να ενσωματώσουν πολλά sludge και hardcore στοιχεία στον ήχο τους που ταίριαξαν ιδανικά στη σκατόψυχη προσέγγιση των στίχων.

Κι εκεί που το μυαλό σου είναι μισό βήμα πριν να εκραγεί, μια πολύ ευχάριστη έκπληξη μας περιμένει αφού ο δίσκος κλείνει με μια απίστευτη εκτέλεση του ‘Planet Caravan’ των Black Sabbath. Ήρεμα φωνητικά, ρυθμικά ντράμς και ένα μαγευτικό blues solo για να κλείσει έτσι ο, κατά την άποψη μου, καλύτερος δίσκος τους.

Φυσικά δεν άργησε να σκαρφαλώσει στο νούμερο 1 των charts και πλέον η μπάντα μεσουρανούσε. Το 1995 ο Anselmo σε έναν μεγάλο βαθμό δημιουργεί τη Stoner Metal με την κυκλοφορία του ‘NOLA’ με το side project του τότε, τους Down.

Και ενώ όλα έδειχνα να κυλούν κάτι περισσότερο από τέλεια, τον Ιούλιο του 1996, μετά από ένα show των Pantera στο Dallas, ο Anselmo παθαίνει καρδιακή προσβολή ύστερα από ένα κοκτέιλ μυοχαλαρωτικών, παυσίπονων και ηρωίνης, που τον άφησαν νεκρό για 4 λεπτά μέχρι να τον επαναφέρουν οι γιατροί.

Την ίδια χρονιά οι Pantera, και μάλιστα έναν μήνα πριν, κυκλοφόρησαν τον 4^ο δίσκο τους ‘The Great Southern Trendkill’. Extreme metal μονοπάτια από την αρχή μέχρι το τέλος με τα riffs να κινούνται στα ίδια μονοπάτια, ενώ οι στίχοι αφοσιώνονται αυτή τη φορά στο στον Αμερικάνικο υπόκοσμο, τις μόδες του MTV και την επιρροή τους στους νέους και φυσικά στο μίσος που έτρεφε ο frontman τους για την ηρωίνη που σχεδόν έβαλε τέλος λίγο αργότερα στη ζωή του. Ο εθισμός του στην ηρωίνη ως παυσίπονο αποτέλεσε μεγάλο θέμα για τους υπόλοιπους μουσικούς ενώ ένδειξη της απόμακρης στάσης του ήταν πως τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν στη Νέα Ορλεάνη, σε διαφορετικό στούντιο απ’ ό,τι τα όργανα.

Όλα αυτά δεν πτόησαν όμως τους Pantera που κυκλοφόρησαν τελικά ένα πολύ δυνατό και γεμάτο συναισθήματα δίσκο ενώ ίσως το highlight του ήταν το επικό solo στο κομμάτι ‘Floods’, που το Guitar World κατέταξε 15^ο καλύτερο στην ιστορία της μουσικής.

Ακριβώς μια δεκαετία μετά την κυκλοφορία του ‘Cowboys From Hell’, οι Pantera έμελλε να κυκλοφορήσουν το τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο ‘Reinventing the Steel’. Με τη νέα χιλιετία να έχει έρθει πλέον, οι ίδιοι έδειξαν επηρεασμένοι κυρίως στα κομμάτια ‘Yesterday Don’t Mean Shit’ αλλά και ‘Revolution Is My Name’.

Εκτός αυτού άλλα κομμάτια που ξεχώρισαν ήταν τα ‘Goddamn Electric’, με τη συμμετοχή του Kerry King στο σόλο, αλλά και το τελευταίο κομμάτι στη δισκογραφία τους, ‘I’ll Cast A Shadow’, που εκτός από εκπληκτικούς στίχους (όπως στα περισσότερα κομμάτια τους), συναντά κανείς ένα απίστευτο breakdown στη μέση, αλλά και το καλύτερο δυνατό outro για να κλείσει έτσι ο κύκλος μιας από τις εμβληματικότερες μπάντες που άσκησαν τρομερή επιρροή στην ακραία μουσική όπως την ξέρουμε από το 1990 και μετά.

Το συγκρότημα βγήκε σε περιοδεία που το 2001 θα περνούσε και από τα μέρη μας, όμως το ευρωπαϊκό κομμάτι ματαιώθηκε λόγω της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους, στις 11 Σεπτεμβρίου. Το τελευταίο τους show δώθηκε στην Ιαπώνία ενώ το 2003 τα αδέρφια Abbott (Darrell και Paul), ανακοίνωσαν την οριστική διάλυση των Pantera.

Στις 8 Δεκεμβρίου του 2004, και ενώ ο Dimebag Darrell βρισκόταν επί σκηνής με το τότε συγκρότημά του, Damageplan, στο Οχάιο, ο ψυχασθενής Nathan Gale ανέβηκε στη σκηνή και δολοφόνησε ακαριαία τον κιθαρίστα και άλλα 4 άτομα, τραυματίζοντας 7 ακόμα.

Η θλίψη για το γεγονός στους κύκλους της μπάντας ήταν τεράστια καθώς κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως 5 άνθρωποι έχασαν άδοξα τη ζωή τους και χωρίς κανένα λόγο, όμως μεγάλη ήταν και η θλίψη του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος για το χαμό ενός από τους ικανότερους και πιο συμπαθείς, όπως όλοι αναφέρουν, κιθαρίστες όλων των εποχών.

Οι Pantera πέρασαν μέσα από πολλές φάσεις, είχαν άπειρα σκαμπανεβάσματα και όμως κατάφεραν να εκφράζουν πάντα αυτό που ένιωθαν μέσα από τη μουσική τους και τους στίχους, που αποτύπωναν και τα δικά τους βιώματα όμως την ίδια στιγμή κατάφεραν να ταυτίσουν εκατομμύρια ακροατών σε όλο τον πλανήτη. Πολλοί λένε πως δεν είχαν ακόμα πολλά να δώσουν ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη, όμως το μόνο που μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά είναι πως οι Phil Anselmo, Dimebag Darrell, Rex Brown και Vinnie Paul δημιούργησαν ένα συγκρότημα που τελικά έγινε τρόπος ζωής και χάραξε τη δικιά του πορεία στη μουσική, σε μια εποχή που η επιτυχία μέσω του δύσκολου δρόμου, αποτελούσε κάτι το (σχεδόν) ακατόρθωτο!

Υ.Γ. 1: R.I.P. Dime, προφανώς.

Υ.Γ.2: Τόσα χρόνια μετά και παρόλα αυτά οι Pantera καταφέρνουν να μείνουν επίκαιροι!

Taught when we’re young to hate one another
It’s time to have a new reign of power
Make pride universal so no one gives in
Turn our backs on those who oppose
Then when confronted we ask them the question
That’s wrong with their mind?
What’s wrong with your mind?

Υ.Γ.3: Με αποκορύφωμα το ‘Planet Caravan’, οι Αμερικανοί έχουν στο ενεργητικό τους μερικές ακόμα εξαιρετικές διασκευές/επανεκτελέσεις όπως το ‘Hole in the Sky’, ‘Electric Funeral’ (Black Sabbath), ‘The Badge’ (Poison Idea).

Υ.Γ.4: Ο τίτλος αναφέρεται στο 1ο κομμάτι των Down από το δίσκο ‘Over the Under’, που κυκλοφόρησε το 2007, ο πρώτος της μπάντας μετά το θάνατο του Dime αλλά και τον φονικό τυφώνα Κατρίνα, δύο γεγονότα που σημάδεψαν βαθιά την μπάντα. Όλο το άλμπουμ αλλά ειδικά το πρώτο τραγούδι έχουν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον:

Desire, haunt me long

The light of, three suns and one star

No higher, keeps us strong

The light of, three suns and one star

Watching over me….