What is this that stands before me?
Γυρνώντας πίσω, στο 1970, οι λάτρεις της μουσικής ήταν ελάχιστα συνδεδεμένοι με την οπτική της συνοδεία. Σαφώς και υπήρχαν promotional βίντεο, αλλά ήταν πραγματικά σπάνια.
Οι fans είχαν την δυνατότητα να απολαύσουν τέτοια βίντεο μόνο όταν κάποια τηλεοπτική εκπομπή τύχαινε να τα παίξει. Δεν μιλάμε μόνο για την προ-ίντερνετ εποχή, αλλά και αυτή της προ… τηλεόρασης.
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούσαν να παντρέψουν μουσική και οπτικό υλικό την εποχή εκείνη, ήταν μέσω των πικάπ δίσκων, βάζοντας ακουστικά του μεγέθους των αυτιών του Mickey Mouse, αράζοντας σε μια άνετη πολυθρόνα και ξεφυλλίζοντας το εξώφυλλο του άλμπουμ.
Figure in black which points at me…
Ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα άλμπουμ που προσέφεραν κάτι στη μουσική, είναι το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ των Black Sabbath, που κυκλοφόρησε στις 13 Φεβρουαρίου, το 1970.
Οι Sabbath είχαν βάλει στοίχημα να σε τρομάξουν.
Σίγουρα, ήταν μια ιδέα που “γεννήθηκε” από την ταινία του Boris Karloff με το ίδιο όνομα, αλλά τι ωραία ιδέα!
Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να πούμε ότι παρά τις προθέσεις ροκ τρόμου, το συγκρότημα δεν είχε κάποια ανάμειξη στο εξώφυλλο του άλμπουμ. Το ‘Black Sabbath’, αρχικά κυκλοφόρησε από την Vertigo Records, μια καινούρια θυγατρική της εταιρείας Phillips/Phonogram.
Στην πραγματικότητα, ήταν μόλις το έκτο άλμπουμ που κυκλοφορούσε η συγκεκριμένη εταιρεία.
Τα μέλη της Vertigo ήταν πολυποίκιλα -οι prog-rockers Colosseum, οι ανερχόμενοι Manfred Mann και Rod Stewart, οι Sabbath- αλλά το οπτικό στυλ τους, σταθερό.
Και αυτό, επειδή τα εξώφυλλα της Vertigo τον πρώτο καιρό ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς ενός ατόμου, του Keith MacMillan, γνωστού ως Marcus Keef.
Ο MacMillan ανήκε ακόμα στην ηλικία των 20άρηδων όταν η Vertigo άνοιγε το πρώτο της κατάστημα, το 1969.
Το ψευδώνυμο, Marcus Keef, εξηγείται από την συνωνυμία με έναν κατά 15 χρόνια μεγαλύτερο MacMillan, ήδη καθιερωμένο φωτογράφο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Όχι όμως ότι ήταν δύσκολο να ξεχωρίσεις τις δουλειές τους: ο MacMillan τραβούσε αστέρια του μπαλέτου και βασιλικά πρόσωπα, ενώ η δουλειά του Keef αφορούσε στο ψυχεδελικό, υπέρυθρο φιλμ.
Το παιχνιδιάρικο ψευδοχρώμα των φωτογραφιών του Keef ήταν σίγουρα μια ζωγραφιά, αλλά η ιδιοφυΐα του σχεδιαστή δημιουργούσε εικόνες που αντηχούσαν το περιεχόμενο της μουσικής. Οι Martin Popoff και Malcolm Dome, στο βιβλίο τους, ‘The Art of Metal’, σημειώνουν τα λόγια του μπασίστα των Sabbath, Geezer Butler:
Η δουλειά του εξωφύλλου του άλμπουμ, ως προς την παρουσίαση της μουσικής, ήταν άψογη.
Όταν το πρωτοείδα, σκέφτηκα: Τι στο διάολο είναι αυτό;
Αλλά όσο περισσότερο το έβλεπα, τόσο πιο πεπεισμένος ένιωθα ότι ήταν οπτικά το σωστό. Είναι βασανιστικό, απόκοσμο, και λίγο τρομακτικό.
Αυτή ήταν η εικόνα μας για το άλμπουμ. Δε νομίζω ότι έπαιρνες το άλμπουμ και πίστευες πως περιέχει χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Η φωτογραφία απεικονίζει το Mapledurham Watermill, στο Oxfordshire της Αγγλίας.
Ο μύλος χτίστηκε κοντά στα 1400 και παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι και τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρόλο που μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται για επιχειρησιακούς λόγους, ενώ ο όροφος του αλέσματος είναι διαθέσιμος για τους επισκέπτες.
Πέρα από το εξώφυλλο των Black Sabbath, ο μύλος εμφανίζεται ακόμα μια φορά στην ιστορία της ποπ κουλτούρας: είναι η τοποθεσία του φιλμ ‘The Eagle Has Landed’, του 1976.
Το άτομο στο εξώφυλλο δεν είναι άλλο από “την απόκοσμη φιγούρα στα μαύρα” που “στέκεται μπροστά μου” (“What is this that stands before me? / Figure in black which points at me”). Στο ‘The Art of the LP’, οι συγγραφείς Johnny Morgan και Ben Wardle, γράφουν:
Η φιγούρα-φάντασμα, μεταμφιεσμένη με μαύρες ρόμπες που στέκεται είναι μια ηθοποιός που προσλήφθηκε για την φωτογράφιση από τoν σχεδιαστή της Vertigo Records…
Ίσως να μην αντιπροσωπεύει τον θάνατο, αλλά έκανε μια άψογη δουλειά, αναστατώνοντας ακόμα και τους πιο “άρρωστους” fans των Sabbath.
Αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα παρατηρήσετε ότι κρατάει μια μαύρη γάτα.
Οι φήμες έβριθαν στις προ-ίντερνετ μέρες: Είναι μια πραγματική μάγισσα, είναι ο Ozzy ντυμένος με γυναικεία ρούχα, η φωτογραφία τραβήχτηκε σε ένα πραγματικά μαύρο Σάββατο, και ίσως το καλύτερο: δεν υπήρχε γυναίκα στη φωτογράφηση – η φιγούρα-φάντασμα εμφανίστηκε αφού ολοκληρώθηκε.
Όσο αστείοι και να είναι οι θρύλοι, ουσιαστικά αυτό είναι: ιστορίες. Ήταν πραγματικά εκεί, πληρώθηκε για την δουλειά της, και μάλλον ονομάζεται Louise.
Μια ακόμα όμορφη ιστορία, είναι ότι το συγκρότημα δεν είχε πραγματικά ιδέα ποια ήταν η οπτασία, παρόλο που οι Sabbath ίσως συνάντησαν την Louise χρόνια αργότερα.
Ο Geezer Butler ομολόγησε στον συγγραφέα Martin Popoff, για το βιβλίο του, ‘Fade to Black’:
Είχαμε μια συναυλία, νομίζω στο Lincolnshire της Αγγλίας, και αυτό το κορίτσι μας πλησίασε, ντυμένη όπως στο εξώφυλλο. Φαίνεται να ήταν αυτή.
Είτε ισχύει, είτε όχι, δεν υπάρχει τρόπος να το αποδείξουμε.
Ο Keef επέστρεψε για τα επόμενα δύο άλμπουμ των Sabbath, ‘Paranoid’ και ‘Master of Reality’, αλλά κανένα εξώφυλλο δεν κατάφερε να αιχμαλωτίσει τη μουσική σε τέτοιο επίπεδο, όπως το εξώφυλλο του ‘Black Sabbath’.
Στην περίπτωση του ‘Paranoid’, ωστόσο, οι ευθύνες δεν βαραίνουν τον φωτογράφο. Το άλμπουμ θα ονομαζόταν ‘War Pigs’, και ο καλλιτέχνης ακολούθησε πιστά τη θεματική.
Φοβούμενη την κατάσταση στο Βιετνάμ, η δισκογραφική εταιρεία της μπάντας άλλαξε τον τίτλο την τελευταία στιγμή, απορφανίζοντας θεματικά την φωτογραφία-εξώφυλλο του Keef.
Δούλεψε στο σχεδιασμό εξωφύλλων μέχρι το 1976 και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την παραγωγή βίντεο. Σύμφωνα με σημείωση του Rare Record Collector, ο καλλιτέχνης δήλωσε σε συνέντευξή του, το 1979:
Μπήκα στο χώρο ως φωτογράφος και σχεδιαστής εξωφύλλων.
Ξεκίνησα περίπου το 1968 και συνήθιζα να τραβάω φωτογραφίες και να σχεδιάζω εξώφυλλα άλμπουμ για περίπου επτά ή οκτώ χρόνια.
Το βαρέθηκα λιγάκι, γιατί είχα δημιουργήσει χιλιάδες μέχρι τότε.
Και πίστευα ότι το ανερχόμενο αντικείμενο είναι το φιλμ και κυρίως το βίντεο, στο χώρο της μουσικής.
Δεν θα μπορούσε να έχει πάει καλύτερα. Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι ο Keef δημιούργησε βίντεο για τους Blondie, Queen, Abba, Pat Benatar, Paul McCartney, Blancmange και The Who.
Σταθμός στην καριέρα του στάθηκε η δουλειά στη μακροχρόνια βρετανική σειρά μουσικών βίντεο The Chart Show, η οποία με την σειρά της τον οδήγησε στις μέρες μας στη θέση του εκτελεστικού παραγωγού τηλεοπτικών προγραμμάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο, γνωστό με το όνομα Keith MacMillan.
