Σε παλαιότερο άρθρο μου έχω ισχυριστεί πως η αλήθεια βρίσκεται στους Pink Floyd. Μπορεί, βέβαια, η ιστορία που περιγράφω παρακάτω να μην είναι ακριβώς απόδειξη για τον ισχυρισμό μου, αλλά στο μυαλό ενός φανατικού των Pink Floyd δεν παύει να είναι μια “σπίθα” ευτυχίας και περαιτέρω καταξίωσης του ‘The Dark Side Of The Moon’, αφού αυτός ο δίσκος που αποδείχθηκε “προφητικός” στα νοήματα που εμπεριέχει για την καθημερινή ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, το κάνει για άλλη μία φορά, με κάπως διαφορετικό τρόπο.
Για χρόνια, οι fans της θρυλικής μπάντας μπορούσαν να υπερηφανεύονται ότι ο εν λόγω δίσκος συγχρονιζόταν απόλυτα με τον ‘Μάγο του Οζ’, αφού άμα βάλει κάποιος την ταινία να παίξει ταυτόχρονα με το δίσκο, θα μπορέσει να εντοπίσει κάποιες ενδιαφέρουσες μουσικές και στιχουργικές ταυτίσεις μεταξύ τους. Όλο αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα αυτό.
Τώρα, 46 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου concept album των Pink Floyd, και λιγότερο από δύο μήνες μετά τον πανζουρλισμό που επικράτησε με το πιο πρόσφατο επεισόδιο του ‘Star Wars’, άλλη μια εκπληκτική σύμπτωση έκανε την εμφάνισή της. Ένα νέο thread στο Reddit υποδεικνύει πως τρεις συνεχείς επαναλήψεις ολόκληρου του ‘The Dark Side Of The Moon’ αποτελεί το απόλυτο soundtrack του νέου ‘Star Wars’.
UPDATE: Δείτε το νέο βίντεο που ανέβηκε στο Vimeo, με τα 8 πρώτα λεπτά της ταινίας, υπό τους ήχους του ‘Dark Side Of The Moon’:
Και παρακάτω μπορείτε να δείτε και μόνοι σας τις αποδείξεις (προσοχή με τα spoilers):
-Όταν ο Poe ξυπνάει στο θάλαμο βασανιστηρίων του Kylo Ren, οι στίχοι του ‘The Great Gig In The Sky’ λένε “I’m not afraid of dying / Anytime will do” και τα ουρλιαχτά συμπέφτουν με τη στιγμή που ο Poe ανοίγει το στόμα του.
-Το ‘Time’ μπαίνει ενώ παρακολουθούμε τη σκηνή που δείχνει την επαναλαμβανόμενη, βαρετή ζωή της Rey.
-Ο στίχος “And after all, we’re only ordinary men” του ‘Us And Them’ τραγουδιέται όταν ο Finn μιλάει στην Rey και της λέει πως δεν έχει ξαναδεί κανέναν από τους αντιστασιακούς. “This is what we look like” της λέει. “Some of us, others look different”.
-Δύο φορές καθώς ακούγεται το “Keep your hands of my stack” του ‘Money’ κάποιας αρπάζει ένα φωτόσπαθο. Αρχικά η Rey κι έπειτα ο Han Solo.
-Το ‘Us And Them’ συγχρονίζεται ξανά με την ταινία, στη μάχη του Tadokana. Καθώς ο Finn ερευνά το πεδίο της μάχης, οι στίχοι που ακούγοντα είναι “God only knows / It’s not what we would choose to do”. Στη συνέχεια, όταν ο David Gilmour λέει “Black” η κάμερα εστιάζει στον Finn που παίρνει το φωτόσπαθο του Luke και όταν λέει “Blue” ο Finn ανάβει την μπλε λεπίδα (άρρωστο)!
-Συνεχίζει το ίδιο κομμάτι και ακούμε “and I’ve got things on my mind” ενώ ο Kylo λέει στην Rey πως έχει τον χάρτη στο μυαλό της.
-Rey, Flinn, Han και Chewie ξανασυναντιούνται και ακούμε “Home, home again / I like to be here when I can” από το ‘Time’.
-Στη συνέχεια, στη σκηνή που αποδεικνύεται και η τελευταία του Han Solo, οι στίχοι που ακούγονται είναι από το ‘The Great Gig In The Sky’ και είναι οι εξής: “If you can hear this whispering, you’re dying”.
-Κατά τη διάρκεια της τελικής μάχης μεταξύ Flinn και Rey, το ‘Us And Them’ κάνει και πάλι την εμφάνισή του, με τους στίχους “Black and blue / Who knows which is which and who is who” που σηματοδοτούν τη μάχη μεταξύ της “φωτεινής” και της “σκοτεινής” πλευράς.
-Και τώρα φτάνουμε στην τελευταία σκηνή της ταινίας, όπου το ‘Brain Damage’ φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα. “The lunatic is on the grass / remembering games, and daisy chains and laughs / got to keep the loonies on the path” ενώ η Rey κάνει περπατά στο νησί. Και όταν αποκαλύπτεται ο Luke ακούμε “And if the dam breaks open many years too soon / And if there is no room upon the hill / And if your head explodes with dark forebodings too / I’ll see you on the dark side of the moon.
-Και στο τέλος της ταινίας: “You raise the blade / You make the change / You rearrange ’till Ι’m sane”.
-Και όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους… “You lock the door / And throw away the key / There’s someone in my head, but it’s not me.”
Το -αντικειμενικό πάντα- συμπέρασμά μου απ’ όλο αυτό είναι ότι οι παραγωγοί του ‘Star Wars’ δεν δημιούργησαν την 7η ταινία για να συνεχιστεί η ιστορία (άλλωστε αν ρωτήσεις κάποιον hardcore fan θα σου πει ότι δεν άξιζε το hype), αλλά γιατί θεωρούσαν απαράδεκτο οι Pink Floyd να έχουν ταινία μόνο αυτή που βγήκε το 1981 για το ‘The Wall’. Τέλος, θα πρέπει να σου αποκαλύψω πως ένα αναπάντητο (μέχρι πρότινος) ερώτημα, μια ατέλειωτη (μέχρι πρότινος) αναζήτηση, αυτή της αλήθειας, βρίσκει απάντηση (πού αλλού;) στους Pink Floyd.
