Για τους Volbeat οι συστάσεις είναι περιττές. Οι Δανοί είναι δικαίως μια από τις κορυφαίες μπάντες των ημερών μας, με πολύ δυνατό ρεύμα στην Ευρώπη αλλά και απήχηση στην Αμερική.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο φετινό Grasspop ήταν οι headliners μαζί με Black Sabbath και Iron Maiden, πάνω από μεγάλα ονόματα του χώρου, δείγμα του πού τοποθετείται η μπάντα στη διεθνή σκηνή.
Η αλήθεια είναι ότι με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους είχαν ανεβάσει τον πήχη, παίζουν μια μουσική ιδιαίτερη -ένα κράμα heavy metal, rock ‘n’ roll και rockabilly- δίνοντας στον κόσμο ένα κοκτέιλ που καλείται Elvis metal.
Οι ίδιοι αναγνωρίζουν ως επιρροές τους τον Johnny Cash και τον Elvis Presley, μαζί με thrash, punk και κλασικό ροκ, οπότε εάν δεν έχεις έρθει σε επαφή με το συγκρότημα, μην απορήσεις εάν πιάσει το αυτί σου country στοιχεία και έπειτα γουρλώσεις τα μάτια σου με κάποιο μεταλλικό riff.
Η μπάντα κάθε φορά συστήνει το metal που παίζει μπλεγμένο με πολλά διαφορετικά στοιχεία, παράγοντας hits και radio friendly κομμάτια, διατηρώντας το στυλ της και κάνοντας πιο εύκολη την προσέλκυση οπαδών από διαφορετικά είδη.
Mε αυτά και με αυτά, έχοντας σαν προίκα το ‘Outlaw Gentlemen & Shady Ladies’ του 2013, περιμέναμε πώς και πώς τον τρόπο με τον οποίο θα μας εντυπωσιάσουν οι Volbeat ξανά! Μετά από αρκετές ακροάσεις αυτό το δίμηνο, είμαστε σε θέση να σας μεταφέρουμε τη γεύση που αποκομίσαμε από την κυκλοφορία της τετράδας από την Κοπεγχάγη.
Να σημειώσουμε εδώ ότι είναι και ο πρώτος δίσκος των Δανών χωρίς τον Anders Kjølholm στο μπάσο. Με το ‘Seal The Deal & Let’s Boogie’, λοιπόν, οι τύποι έρχονται ήδη σαν stars και μας προσφέρουν μια δουλειά που αποτελείται από 13 νέα κομμάτια.
Πρώτο κομμάτι του δίσκου φιγουράρει το ‘The Devil’s Bleeding Crown’, με δυνατά τύμπανα από νωρίς, και τον Poulsen να τραβάει τα φωνητικά σε κάποια σημεία:
Ακολουθεί το ‘Marie Laveau’, η πρώτη κυρία που μας συστήνεται σε αυτό το album, και ενώ έχουμε λατρέψει την ‘Lola Montez’ από τον προηγούμενο δίσκο, μέχρι να έρθει το ‘Fοr Evigt’ (“για πάντα”), με τη δανέζικη εκδοχή του στο ρεφρέν.
Η πρώτη συνεργασία του δίσκου είναι γεγονός, με τον Jon Olsen να συμμετέχει σε αυτό. Κλασικό, συναυλιακό Volbeat κομμάτι (φέρνει λίγο σε ‘Lola Montez’ είναι η αλήθεια αλλά δεν μας χαλάει), με καθαρό ήχο, τεχνικά κιθαριστικά μέρη και ένα banjo να μπαίνει στο μέσο του για να το κάνει πιο folk!
Κολλητικό ρεφρέν και ρυθμός που αυτόματα το καθιστούν ναυαρχίδα του δίσκου. Προσωπικά αγαπημένο!
Το ‘The Gates of Babylon’ μπαίνει με ανατολίτικο riff, δίνει την απαραίτητη ποικιλία στο album, φυσικά ακούγεται ευχάριστα με τον Rob Caggiano να αποδίδει εξαιρετικά τις γραμμές του, για να το διαδεχθεί το ‘Let It Burn’ που μάλλον δεν έχει κάτι πιο φρέσκο να μας δώσει:
Το ‘Black Rose’ μας συστήνει άλλον έναν καλεσμένο της μπάντας στο δίσκο! Πρόκειται για τον Darko Jones, της ομώνυμης καναδικής μπάντας και, όπως είναι επόμενο, χαρίζει αυτήν την garage punk ταχύτητα στο τραγούδι με τη χροιά του!
Το ‘Rebound’ που έπεται, θα μπορούσε αν ήταν πιο επιθετικό να προσφέρει κοπάνημα στα live τους αφού το original ανήκει στην αμερικάνικη punk μπάντα Teenage Bottlerocket (μπορείτε να το ακούσετε εδώ).
Μετά την ‘Marie Laveau’, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε και την ‘Mary Jane Kelly’! Άλλο ένα catchy track, κάπως επαναλαμβανόμενο τέμπο, αλλά και αυτό ρέει άνετα!
Ίσως θέλουν το χρόνο τους οι δυο κυρίες του album για να βγάλουν από την καρδιά μας την ‘Lola Montez’ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν τη δική τους χάρη!
Από την άλλη, το ‘Goodbye Forever’ θα το χαρακτήριζα σαν filler του δίσκου το οποίο δεν θα σου μείνει μετά την ακρόασή του σαν κάτι αξιόλογο από αυτήν την κυκλοφορία, εξαιρουμένων των ρυθμικών τυμπάνων του Jon Larsen από το 2:22 και έπειτα.
Και πάμε στο ‘Seal The Deal’, που ακούγοντάς το κάνεις αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του: «επισημοποιείς τη συμφωνία» με τον εαυτό σου ότι είναι δώρο για το αυτί σου ένας νέος δίσκος των Volbeat!
Ταχύτητα από την αρχή, τα φωνητικά του Michael Poulsen είναι εκεί, οι κιθάρες του δίδυμου μπαίνουν σπιντάτες και παραμορφώνονται άψογα σε κάποια σημεία, με τον Jon να αποδίδει πολύ καλά στα τύμπανα:
Το ‘Battleship Chains’ είναι cover στο κομμάτι των Terry Anderson and The Woods που έγινε ευρέως γνωστό από τους hard/southern Georgia Satellites, από την Ατλάντα.
Η διασκευή είναι προσεγμένη, αποδίδεται πολύ καλά με το δικό τους ύφος και όπως και στην αντίστοιχη των Teenage Bottlerocket, καθιστά σαφές ότι οι Volbeat ρίχνουν τα μουσικά δίχτυα τους σε διαφορετικά είδη (ακούστε το original εδώ)…
Το ‘You Will Know’ είναι ένα απλά αξιοπρεπές track για να κλείσει η 13άδα, ενώ το ‘The Loa’s Crossroad’ κινείται σε πιο metal μονοπάτια, αλλά δεν κάνει το τσαφ τελικά όπως θα περίμενα στην αρχή του:
Ανακεφαλαιώνοντας, το ‘Seal the Deal and Let’s Boogie’ επιβεβαιώνει γιατί οι Δανοί είναι κορυφαία μπάντα. Το heavy στοιχείο είναι αισθητά πιο μειωμένο και τα τραγούδια είναι κομμένα και ραμμένα για μεγάλες αρένες, αφού οι Volbeat παίζουν σε τέτοιες και δεν θα σταματήσουν να παράγουν hits και συναυλιακά tracks.
Η παραγωγή είναι καλογυαλισμένη, ο ήχος κρυστάλλινος, τα skills του Poulsen και του Caggiano είναι εκεί, punk και metal σμίγουν με country και folk στοιχεία όπως οι γκάιντες στο τέλος του ‘The Loal’s Crossroad’, με αποτέλεσμα να ακούγονται νεράκι. Καλή σας ακρόαση!
Α! Tο εξώφυλλο του album είναι -για ακόμα μια φορά- έργο τέχνης…
Volbeat – Seal The Deal & Let’s Boogie / Εξώφυλλο
