Σε μια μέτρια δισκογραφικά χρονιά για τη μέταλ μουσική, με λίγους αξιόλογους δίσκους και αυτούς όχι από συγκροτήματα της πρώτης γραμμής, το βάρος κάθε νέας κυκλοφορίας ενός μεγάλου ονόματος μεγαλώνει εκθετικά. Οι Epica λοιπόν έρχονται στο κλείσιμό της και φέρνουν το ‘The Holographic Principle’ προσπαθώντας, ως οι ηγέτες του χώρου, να σώσουν την παρτίδα λίγο πριν το 90′. Ας δούμε μαζί κατά πόσο τα καταφέρνουν.
Ξεκινώντας, πρέπει να γίνει μια ξεχωριστή αναφορά στο ‘Eidola’ το εισαγωγικό ορχηστρικό κομμάτι του δίσκου. Μπορεί οι Epica να ξεκινούν πάντα με αυτόν τον τρόπο τις δημιουργίες τους, η συγκεκριμένη όμως είναι ό,τι πιο πλήρες, επικό και ατμοσφαιρικό έχουμε ποτέ ακούσει από αυτούς, καθιστώντας το μια εξαιρετική επιλογή για ξεκίνημα.
Ακολουθεί το ‘Edge Of The Blade’ για το οποίο έχουμε μιλήσει πριν λίγο καιρό, καθώς βρίσκεται στα mp3 και τις οθόνες μας εδώ και μέρες, απλά ας προστεθεί πως βρίσκεται και στη θέση που του αρμόζει μεταξύ των κομματιών.
Τρία στα τρία μέχρι αυτό το σημείο για τους Ολλανδούς, αφού δεν γίνεται να περάσει στα ψιλά το ‘A Phantasmic Parade’. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή σύνθεση που συνοδεύεται από τη δυναμική παρουσία χορωδιακών φωνητικών αλλά και των brutal φωνητικών του Mark Jansen να έχουν για πρώτη φορά ουσιαστική παρουσία σε αυτό το άλμπουμ.
To ‘Universal Death Squad’ που ήταν και το πρώτο single του δίσκου, δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση από την πρώτη στιγμή. Χωρίς να σημαίνει πως είναι κακό, είναι κάπως άγευστο σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια. Αντίθετα, εξαιρετικό βαθμό παίρνει το ‘Divide And Conquer’ που ακολουθεί τη γνωστή συνταγή των Epica, που τους έχει κρατήσει τόσα χρόνια στην κορυφή. Το θέμα του είναι η διαίρεση των χωρών, ένας διαχρονικός τρόπος πρόκλησης πολέμων και προς το τέλος του δίσκου ακούγονται ομιλίες των μετρ του είδους, Νικολά Σαρκοζί και Χίλαρι Κλίντον. Λακωνικά, πρόκειται για ένα διαμάντι.
Φτάνοντας στη μέση του ‘The Holographic Principle’ συναντάμε το ‘Beyond The Matrix’, μια πρωτότυπη σύνθεση που απέχει αρκετά από ό,τι μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα μέχρι σήμερα. Δεν χρειάζεται να εξηγηθεί γιατί είναι σημαντικό για ένα μουσικό σχήμα να πειραματίζεται μετά από τόσα χρόνια καριέρας και να μη μένει στα σίγουρα, ειδικά όταν το πείραμα πετυχαίνει, όπως στην προκειμένη περίπτωση.
Και μια και μιλάμε για πειραματισμούς, αυτοί συνεχίζονται στο ‘Once Upon A Nightmare’, όπου διπλοτσέκαρα αν ακόμα ακούω Epica. Ακόμα μια άριστη σύνθεση, σε εντελώς αχαρτογράφητα νερά για το συγκρότημα, στα οποία όμως μπορεί να πλεύσει τέλεια. Ένα τραγούδι που αξίζει να ακούσει κανείς ξανά και ξανά.
Το ‘The Cosmic Algorithm’ είναι ένα κλικ πιο δυνατό από τον υπόλοιπό δίσκο, αλλά στο ίδιο πολύ υψηλό επίπεδο, στο οποίο βέβαια βρίσκεται και το ‘Ascension – Dream State Armaggedon’ που παίρνει αμέσως τη σκυτάλη.
Τηρώντας την παράδοση και σε αυτό το δίσκο οι Epica έχουν ένα κομμάτι με ανατολίτικο αέρα. Αυτή τη φορά είναι το ‘Dancing With A Hurricane’. Όπως έχουμε συνηθίσει, η συνταγή είναι πετυχημένη, ενώ, οδεύοντας προς το φινάλε του άλμπουμ, έρχεται η συνειδητοποίηση πως το συγκρότημα από την Ολλανδία, παίρνει μέχρι τώρα σχεδόν άριστα σε όλα.
Μια γλυκιά εισαγωγή στα πλήκτρα, επιχειρεί να καμουφλάρει την αγριάδα που ακολουθεί στο ‘Tear Down Your Walls’. Ένα από τα πιο δυναμικά τραγούδια στο δίσκο, πλυμμηρισμένο με brutal φωνητικά και progressive αλλαγές που σιγουρεύουν το ότι ο ακροατής δεν πρόκειται να βαρεθεί λεπτό.
Χωρίς καμία υπερβολή το σχεδόν δωδεκάλεπτο κλείσιμο του άλμπουμ, χρίζει μιας ολόκληρης σελίδας κριτικής από μόνο του. Πρόκειται για ένα έπος, με πολλές συνθετικές αλλαγές, μαγικά κιθαριστικά σόλο, τις σωστές εναλλαγές αγριάδας και ηρεμίας, έντονα progressive στοιχεία και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Τα λόγια είναι περιττά, πατήστε το play και αφήστε τη μουσική να δώσει τις εξηγήσεις για το ‘The Holographic Principle – The Profound Understanding Of Reality’.
Ναι! Οι Epica τα κατάφεραν. Δημιούργησαν έναν τέλειο δίσκο, μάλλον τον καλύτερο της μεγάλης καριέρας τους, και σίγουρα μια από τις πιο σπουδαίες μουσικές κυκλοφορίες του 2016, μιας αρκετά μέτριας μουσικά χρονιάς. Το ‘Holographic Principle’ είναι ένα άλμπουμ, από αυτά που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πόσο ψηλότερα μπορεί να φτάσει ένα συγκρότημα. Αν αυτός ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει τη δεκαετία του ’80, το μόνο βέβαιο είναι πως θα τον ακούγαμε ακόμα και σήμερα, είναι ορόσημο και αξίζουν συγχαρητήρια στη Simone Simons και την παρέα της, μέχρι φυσικά την επόμενη εξαιρετική δουλειά τους.
Ακούστε εδώ ολόκληρο το άλμπουμ, μέσω Spotify:
