Οι Smiths ήταν μια μπάντα που μέσα στην βραχύχρονη καριέρα τους κατάφεραν να γράψουν ιστορία, αφού η μουσική και το στυλ τους ήταν κάτι νέο και πολύ φρέσκο για τα τότε δεδομένα.
Το post-punk, που εκείνη την εποχή βρισκόταν σε άνθιση, παντρεύτηκε με τις dance-pop μελωδίες, συνοδευόμενο όμως πάντα από μελαγχολικούς στίχους.
Πιθανώς πολλοί να μην έχουν ασχοληθεί και τόσο με τη μουσική που έπαιξαν οι Smiths και να τους έχουν ακουστά από τα «καμώματα» του εκκεντρικού frontman τους, Morrissey, αφού συχνά οι δηλώσεις του έχουν προκαλέσει αντιδράσεις. Ωστόσο, είναι κρίμα ένα τόσο εμβληματικό συγκρότημα να επισκιάζεται από τέτοια γεγονότα.
Η απαλή αλλά χαρακτηριστική φωνή του Morrissey και το ιδιαίτερο παίξιμο του Johnny Marr θεωρούνται πλέον κλασικά και έχουν επηρεάσει μια μεγάλη λίστα καλλιτεχνών.
Χωρίς τους Smiths, η indie rock και η post-punk δεν θα ήταν όπως τις ξέρουμε σήμερα, oι Oasis, οι Blur, οι Stone Roses και πολλές άλλες βρετανικές ροκ μπάντες δεν θα είχαν τον ίδιο ήχο (μπορεί ακόμα και να μην υπήρχαν).
Οι Smiths είναι η μπάντα για τις μοναχικές και απογοητευμένες καρδιές που δεν θέλουν να δεχτούν την απαισιοδοξία άλλων συγκροτημάτων, όπως οι Joy Division, αφού κατά βάθος ακόμα ελπίζουν.
Εκτός όλων αυτών που προείπαμε, ένα ακόμα χαρακτηριστικό της μπάντας είναι τα εξώφυλλα των δίσκων. Αν έχετε προσέξει, τα εξώφυλλα, ακόμα και αυτά των singles, απεικονίζουν κάποιο πρόσωπο, είτε άντρα είτε γυναίκα, με ρετρό αισθητική.
Εμείς λοιπόν σήμερα θα ανακαλύψουμε ποιος κρύβεται πίσω από τα covers των στούντιο άλμπουμ των Smiths, όπως και δύο-τρία facts σχετικά με τον κάθε δίσκο.
The Smiths (1984)
Με αρχικό τίτλο ‘The Hand That Rocks The Cradle’, ο πρώτος δίσκος των Smiths κυκλοφόρησε στις 20 Φεβρουαρίου 1984 και ο ημίγυμνος άντρας στο εξώφυλλο είναι ο Joe Dallesandro.
Η συγκεκριμένη εικόνα είναι παρμένη από μία σκηνή της ταινίας ‘Flesh’ του Andy Warhol στην οποία πρωταγωνιστούσε το μοντέλο, ηθοποιός και sex symbol της εποχής και του οποίου τον «καβάλο» κοσμεί το εξώφυλλο του δίσκου ‘Sticky Fingers’ των Rolling Stones.
Το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν ήταν για κανέναν λόγο το αγαπημένο του Morrissey αφού είχε ζητήσει από την εταιρεία να μην κυκλοφορήσει καθώς «δεν ήταν αρκετά καλό», ωστόσο η εταιρεία είχε ήδη ξοδέψει 6.000£ και δεν του έκανε το «χατίρι» (ευτυχώς), κι έτσι κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά!
Επιλεγμένα Τραγούδια: ‘Hand in Glove’ και ‘Pretty Girls Make Graves’, προσωπικά θα έβαζα και το ‘What Difference Does It Make?’ αλλά είναι το λιγότερο αγαπημένο του Morrissey, λόγω στίχων, και λέω να τον σεβαστώ.
Meat Is Murder (1985)
Ακούραστοι και αστείρευτοι από ιδέες, έναν χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το ‘Meat Is Murder’, το μόνο LP των Smiths που άγγιξε το νούμερο 1 στα charts, με το artwork του δίσκου να είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενο.
Απεικονίζει έναν στρατιώτη στον πόλεμο, στιγμιότυπο από το ντοκιμαντέρ ‘Year Of The Pig’ του Emile de Antonio για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Το κράνος αρχικά έγραφε «make war not love», αλλά η εικόνα τροποποιήθηκε ώστε να γράφει τον τίτλο του δίσκου.
Σύμφωνα με τον Morrissey, το ‘Meat Is Murder’ περιέχει πιο άμεσα μηνύματα στους στίχους σε σχέση με το ντεμπούτο άλμπουμ. Κάθε τραγούδι προσπαθεί να περάσει κάτι, σε κάθε στίχο υπάρχει κάποιος υπαινιγμός και όλα τα κομμάτια περιέχουν και μεγάλη δόση χιούμορ.
Επιλεγμένα τραγούδια: ‘I Want the One I Can’t Have’, ‘That Joke Isn’t Funny Anymore’ και ‘Barbarism Begins at Home’.
The Queen Is Dead (1986)
Γνωστός για την αγάπη που έτρεφε στις όμορφες φυσιογνωμίες, ο Morrissey διάλεξε τον Alain Delon για το cover του δίσκου ‘The Queen Is Dead’. Η φωτογραφία είναι από στιγμιότυπο της ταινίας ‘The Unvanquished’ στην οποία πρωταγωνιστούσε ο όμορφος Γάλλος ηθοποιός.
Ο Alain Delon έδωσε τη συγκατάθεσή του για τη φωτογραφία, παρά το γεγονός πως η χρήση του προσώπου του για έναν δίσκο που ονομάζεται ‘The Queen Is Dead’ τον έφερε σε αντιπαράθεση με τους γονείς του.
Το όνομα του δίσκου είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο ‘Last Exit To Brooklyn’ του Hubert Selby και αρχικά ήταν να ονομαστεί ‘Margaret on the Guillotine’ λόγω της απέχθειας που έτρεφε ο Moz για την Margaret Thatcher.
Το 2013 το ‘The Queen Is Dead’ ψηφίστηκε απ’ το NME ως το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών.
Επιλεγμένα τραγούδια: ‘I Know It’s Over’, ‘Bigmouth Strikes Again’, ‘There Is a Light That Never Goes Out’ και ‘Some Girls Are Bigger Than Others’.
Strangeways, Here We Come (1967)
Το τελευταίο εγχείρημα των Smiths κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1987 και το αρχικό πλάνο του Moz ήταν να έχει στο εξώφυλλο τον Harvey Kaitel, ο οποίος αρνήθηκε.
Έτσι, στο cover του ‘Strangeways, Here We Come’ έχουμε τον Richard Davalos, συμπρωταγωνιστή με τον James Dean, στον οποίο ο Morrissey έχει μεγάλη αδυναμία, από το ‘Ανατολικά της Εδέμ’. Ο Davalos εμφανίζεται επίσης και στις αμερικανικές εκδόσεις των συλλογών ‘Best… I’ και ‘Best… II’ των Smiths.
Ο τελευταίος δίσκος του συγκροτήματος κυκλοφόρησε μετά την διάλυσή τους και ήταν ο αγαπημένος του Morrissey αλλά και του Johnny Marr.
Ο David Bowie, επίσης, είχε δηλώσει πως το ‘Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me’ ήταν το αγαπημένο του κομμάτι και πως κατατάσσει τον Morrissey ως έναν από τους καλύτερους στιχουργούς της Βρετανίας.
Επιλεγμένα τραγούδια: ‘I Started Something I Couldn’t Finish’, ‘Stop Me If You Think You’ve Heard This One Before’ και ‘Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me’.
