Kalamata. Όταν πρωτοακούστηκε το όνομά τους το 2014, που κι έκαναν το ντεμπούτο τους με τον δίσκο ‘You’, οι συνειρμοί για πιθανή ελληνική καταγωγή ήταν φυσιολογικοί, πόσο μάλλον όταν το μουσικό, psychedelic/post/stoner ύφος τους ήταν και είναι αρκετά ακμάζον και αγαπητό στα μέρη μας. Οι φίλοι μας, όμως, προέρχονται από τη Γερμανία, και συγκεκριμένα από το Hildesheim, ενώ φαίνεται πως, πέρα απ’ την επιλογή του ονόματός τους, ήταν «καρμικό» να αναπτύξουν ιδιαίτερους δεσμούς με το ελληνικό κοινό που τους εκτιμά ιδιαίτερα. Οι λόγοι είναι απλοί: Αφενός το ‘You’ που αποτέλεσε έναν εξαιρετικό τρόπο για να πρωτοσυστηθούν, αφετέρου η συναυλιακή τους δριμύτητα που έχει περάσει κι απ’ τα μέρη μας, όπως και ο μουσικός τους προσανατολισμός που τα τελευταία χρόνια έχει μεγάλη πέραση στην Ελλάδα.
Διαγράφοντας ήδη μια πορεία που δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί επιτυχημένη, σε έναν χώρο, μάλιστα, στον οποίο ξεφυτρώνουν συνεχώς νέες μπάντες, οι Kalamata ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν τον δεύτερο δίσκο τους, ‘Disruption’, την 1η Μαρτίου. Εμείς είχαμε τη χαρά να τον ακούσουμε πρώτοι, για να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.
Ο νέος δίσκος, λοιπόν, του instrumental trio από τη Γερμανία, αποτελείται από 6 νέα κομμάτια, με το εναρκτήριο να είναι το ‘My’, το οποίο είναι και το μοναδικό που έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, συνοδευόμενο και από ένα videoclip. Με έντονο το στοιχείο της ψυχεδέλειας που έτσι κι αλλιώς τους χαρακτηρίζει, οι Kalamata εμφωλεύουν αριστοτεχνικά τις post επιρροές τους και ένα ταξίδι ξεκινά, περνώντας μέσα από ερήμους και έχοντας ως προορισμό κάποιον μακρινό γαλαξία.
Η συνέχεια δίνεται με το ‘Erection’, ένα ακόμα ατμοσφαιρικό κομμάτι από τη γερμανική μπάντα, το οποίο σε παρασέρνει με την αυξανόμενη έντασή του, μέχρι το τέλος και το σχεδόν απότομο κλείσιμο ακριβώς μετά την κορύφωσή του. Βασισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ένα bass riff, το επόμενο κομμάτι λέγεται ‘Shows’ και, πέρα απ’ τις συνεχείς αυξομειώσεις στην έντασή του, διατηρεί το ενδιαφέρον του ακροατή και με τα post στοιχεία του, μέχρι στο τέλος να βαδίσει σε καθαρά πιο heavy μονοπάτια και να απογειωθεί.
Μέχρι στιγμής, η ένταση του δίσκου όλο και «πέφτει», μετά το δυνατό, εναρκτήριο κομμάτι. Η ίδια πορεία συνεχίζεται και στο τέταρτο τραγούδι που έχει τίτλο ‘Me’, το οποίο είναι και το πιο «post» κομμάτι του δίσκου, με την μπάντα να δείχνει χωρίς περιστροφές ότι μπορεί να κινηθεί άψογα και σε τέτοια μονοπάτια. Όσο προχωράει, οι παραμορφώσεις της κιθάρας γίνονται όλο και πιο έντονες, ενώ στο τέλος του ακούμε πνευστά που προσδίδουν μια πιο progressive αισθητική, φανερώνοντας ακόμα περισσότερες πτυχές των επιρροών της μπάντας.
Κάπως έτσι, μετά απ’ το πιο «απαλό» κομμάτι του δίσκου, έρχεται το πιο βαρύ, που δεν είναι άλλο από το ‘The’. Δυναμικό και στομφώδες, σε παίρνει απ’ τα μούτρα απ’ την πρώτη στιγμή, χωρίς καμία απολύτως διάθεση να σε αποδεσμεύσει. Κάπου στα μισά χαλαρώνει απότομα και, μετά από αρκετή ώρα μυστήριων ήχων, επιστρέφει με φόρα για να τελειώσει βαδίζοντας σε αρκετά doom μονοπάτια.
Τελευταίο κομμάτι είναι το ‘Direction’. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια από τα έξι του δίσκου και, κατά την άποψη του γράφοντα, το καλύτερό από αυτά. Ένα κομμάτι που επί εξίμισι σχεδόν λεπτά παίζει μαζί σου, κάνοντάς σε να περιμένεις το θορυβώδες ξέσπασμά του, το οποίο, τελικά, ποτέ δεν έρχεται όπως το περίμενες. Εν αντιθέσει, τα πνευστά έχουν, αν όχι τον κύριο λόγο, τη μερίδα του λέοντος σε αυτό που συνθέτει το εντυπωσιακό της στιγμής, μεταφέροντας τον ακροατή σε άλλα, πιο progressive μονοπάτια, όχι τόσο κοντά στον ήχο που πρεσβεύουν οι Kalamata γενικά.
Κάπως έτσι, το ‘Disruption’ κλείνει εντυπωσιακά και, ηχητικά, τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι ξεκίνησε. Οι Kalamata, κατά κάποιον τρόπο, κάνουν «επίδειξη» δυνατοτήτων στον νέο τους δίσκο και εμείς δεν έχουμε να περιμένουμε ώσπου να έρθουν στην Ελλάδα (3 Μαρτίου στο MODU στην Αθήνα μαζί με τους Rebel Dogs και τους Mr. Booze και 4 Μαρτίου στο 8ball στη Θεσσαλονίκη μαζί με τους Nightstalker) για να τους ξαναπολαύσουμε. Υπενθυμίζουμε ότι το ‘Disruption’ κυκλοφορεί την 1η Μαρτίου.
