Η μεγάλη επιστροφή των Gorillaz έφτασε, απλώς αν δε ζούσαμε στην εποχή της εικόνας, μάλλον δε θα παίρναμε χαμπάρι.
Ακούγοντας το ‘Humanz’ ξανά και ξανά, έψαχνα να βρω ένα hit, ένα κομμάτι που θα μπορούσε να μας «μείνει» όπως τόσα και τόσα από το ομότιτλο άλμπουμ τους (2001), το ‘Demon Days’ -ακόμα γυρνάει στο μυαλό μου η μελωδία του ‘O Green World’– (2005) και ίσως κάποια από το ‘Plastic Beach’ (2010).
Από τότε, τα γοριλάκια ωρίμασαν, γεγονός που σχολιάστηκε από τα τέλη του 2016, όταν και άρχισαν τα πρώτα spoils στα social media.
Η επιστροφή άρχισε να επισφραγίζεται με την ανακοίνωση του Demon Dayz Festival, το οποίο θα λάβει χώρα στην Dreamland, ένα θεματικό πάρκο στο Kent της Αγγλίας. Ναι, το επίσημο φεστιβάλ των Gorillaz είναι γεγονός.
Τα πρώτα next-level illustrations του Jamie Hewlett άρχισαν να ομορφαίνουν την άχαρη αρχική σελίδα σε Facebook και Τwitter. Και η μεγάλη στιγμή έφτασε. Το ‘Humanz’ κυκλοφόρησε στις 28 Απριλίου από την Parlophone. Ακολούθησαν διάφορα video clips και μια μικρή φρενίτιδα, όπως ήταν αναμενόμενο.
Aν υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξουμε σ’ αυτόν τον δίσκο, είναι η άψογη παραγωγή του ήχου, oι πολλές συνεργασίες, τα δυναμικά synths και η τρομερά εξελικτική πορεία της αγαπημένης τετράδας χάρη στον εικονογράφο και συνεργάτη του Damon Albarn, Jamie Hewlett.
Ο δίσκος αποτελείται από 26 κομμάτια (Deluxe Edition) και χωρίζεται κατά κάποιον τρόπο σε ενότητες με διαλείμματα (interludes) ανάμεσά τους, και μία λέξη-τίτλο ν’ ακολουθεί. Ξεκινάει τυπικά με το Intro: Ι Switched Off My Robot και άτυπα με τον Αμερικανό ράπερ, Vince Staples, στο κομμάτι ‘Ascension’.
Το ’Strobelite’ καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον κι έγινε σε συνεργασία με τον Peven Everett, το οποίον και ξανακούμε στο ‘Halfway To The Halfway House’, λίγο πριν τον επίλογο.
Στο ‘Saturn Barz’ ακούμε τον Popcaan, ο οποίος μεταξύ μας δε λέει και πολλά και λίγο μετά το 1μιση λεπτό, επισκιάζεται από τη φωνή του Albarn. Το track συνοδεύεται από ένα video clip, με πρωταγωνιστή τον Murdoc να κόβει βόλτες στο διάστημα. Άμα σας ξέφυγε δείτε το:
Το ‘Momentz’ δεν έχει να πει τίποτα απολύτως. Ντάξει ήμουν λίγο αυστηρή. Έχει εμφατικό beat, είναι ανεβαστικό για εφηβικό πάρτυ, λίγο πριν σκάσουν τα υποβρύχια και τ’ άλλα συναφή, αλλά μέχρι εκεί. Το μεγάλο βάρος του ονόματος De La Soul δε χωράει ούτε σε μία στιγμή του ‘Momentz’, όπως έκανε στο ‘Feel Good, Inc’.
Attention please. Τα γοριλάκια κάτι θέλουν να μας πουν στο Interlude: The Non-Conformist Oath, γιατί πέσαμε σε λούπα…
And now, let’s repeat the Non-Conformist Oath!
I promise to be different!
[Audience]
I promise to be different!
[Speaker]
I promise to be unique!
[Audience]
I promise to be unique!
[Speaker]
I promise not to repeat things other people say!
Ακολουθεί το ‘Submission’, όπου ακούμε την Kelela και τον Danny Brown. Προσωπικά μου άρεσε πολύ. Το ‘Charger’ έρχεται να φορτίσει λίγο τον -κατά τ’ άλλα αδιάφορο- μέχρι τώρα δίσκο. Η Grace Jones τα καταφέρνει περίφημα.
Και φτάσαμε σ’ ένα από τα highlights του ‘Humanz’ και το ‘Andromeda’, όπου ο Damon Albarn μας φρεσκάρισε λίγο τη μνήμη όσον αφορά το συνθετικό και στιχουργικό του ταλέντο που απολαύσαμε τόσο στους δίσκους των Gorillaz που άφησαν εποχή, όσο και στους Blur.
Ο Albarn εμπνεύστηκε το κομμάτι από το όνομα ενός club στο Colchester που άκμασε τη δεκαετία του ’80. Στο κομμάτι συμμετέχει ο D.R.A.M.
Take it in your heart now, lover…
Ακολουθούν το μελαγχολικό ‘Busted and Blue’, το σύντομο Interlude: Talk Radio κι έπειτα το ‘Carnival’, στα φωνητικά του οποίου ακούμε τον Anthony Hamilton.
Το ‘Let me Out’ θ’ ακουστεί το καλοκαιράκι, στην ακρογιαλιά, να μου το θυμηθείτε. Ο Pusha T συναντάει την καταπληκτική ερμηνεύτρια της gospel και της soul, Mavis Staples, η οποία μας λέει, «You got to die a little, if you want to live».
Ο δίσκος συνεχίζει με το κομμάτι ’Sex Murder Party’ σε συνεργασία με τον Jamie Principle και τον Zebra Katz. Ακολουθεί το χορευτικό ‘She’s My Collar’, όπου μετά τα πρώτα λεπτά ακούμε την Kali Uchis.
Στη συνέχεια ακούμε τον Βenjamin Clementine στο ‘Hallelujah Money’.
Χαρακτηρίστηκε αντι-Trumpικό κομμάτι, αλλά σαν πολύ να ασχοληθήκαμε μ’ αυτόν τον γελοίο. Μας τρολάρει κι ο Albarn τώρα, αλλά μας τρολάρει με τρόπο.
Στα φωνητικά του ‘We Got The Power’ ακούμε τον Noel Gallagher (Οasis) και την τραγουδίστρια Jehnny Beth (Savages), γεγονός που μας εξέπληξε ευχάριστα.
Μετά το Interlude: New World, ακούμε τους Rag’n’Bone Man, RAY BLK, Zebra Katz και την αχνή φωνή του Αlbarn στο ‘The Apprentice’, μία από τις καλές στιγμές του ‘Humanz’.
Στο ‘Halfway To The Halfway House’ έρχεται η εξιλέωση. Λίγο πριν το τέλος, ακούμε τα ‘Οut of Body’ (όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά η Imani Vonshà) και ‘Ticker Tape’ με την Carly Simon στο μεγαλύτερο μέρος των φωνητικών να μας τραγουδά, «waiting for the world to start again».
Για το τέλος, έρχεται μία ακόμη στιγμή κάθαρσης όπου μπλέκονται τα beats και οι μελωδίες καθώς και τα gospel στοιχεία, στα οποία ανέκαθεν ο Albarn εξέφραζε μία αδυναμία, με τη φωνή του Brandon Markell Holmes.
Μακάρι να ήξερα πού το πάει ο άτιμος ο Albarn, αλλά μα τους Θεούς, δεν ξέρω. Aν αυτό που ήθελε είναι να στρέψει για ακόμη μία φορά την προσοχή μας σ’ αυτά τα τριχωτά μαϊμούδια, τα κατάφερε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το επίπεδο ανέβηκε κι άλλο με ή χωρίς ραδιοφωνικά χιτάκια. Ίσως κάποιοι αναρωτηθούν το εξής: Άραγε ο Albarn στόχευε σ’ αυτό και απλά δεν του βγήκε;
Γιατί είναι πιο εύκολο (κι αυτό σηκώνει ώρες ανάλυσης, που δεν είναι της παρούσης) να γράψεις έναν δίσκο με 15 κομμάτια και τα 3 να φροντίσεις να γίνουν επιτυχίες, αν είσαι ο Damon Albarn.
Μετά από αμέτρητα hits των Gorillaz, πιστεύω πως τον ενδιαφέρει η επιτυχία, όχι όμως περισσότερο από την εξέλιξη του «είδους».
Είναι καταπληκτικό πάντως πώς τέσσερα γοριλάκια κατάφεραν να εξελιχθούν σε ανθρωποειδή και να ενώσουν καλλιτέχνες από διαφορετικά μουσικά στερεώματα σ’ έναν δίσκο, χωρίς αυτός να χάσει το «χρώμα» του.
Μιας που το ‘φερε η κουβέντα, αν αυτός ο δίσκος ήταν χρωματική παλέτα, δε θα έλειπε σχεδόν κανένα χρώμα, εκτός από κάτι έντονα όπως είναι το κόκκινο και ο νοών νοείτω. Εγώ ακόμα θα περιμένω κάτι από τη μαγεία του ‘Demon Days’. Άλλωστε αυτό το άλμπουμ είναι απλά μία επιστροφή. Ίσως το ‘Humanz’ να είναι η απάντηση των Gorillaz σ’ έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και περισσότερο αδύναμος και συγχρόνως σκληρός και αυτή δεν είναι άλλη από τον χορό.
‘Humanz’ – Tracklist
1. Ascension feat. Vince Staples
2. Strobelite feat. Peven Everett
3. Saturnz Barz feat. Popcaan
4. Momentz feat. De La Soul
5. Submission feat. Danny Brown and Kelela
6. Charger feat. Grace Jones
7. Andromeda feat. D.R.A.M.
8. Busted and Blue
9. Carnival feat. Anthony Hamilton
10. Let Me Out feat. Mavis Staples and Pusha T
11. Sex Murder Party feat. Jamie Principle and Zebra Katz
12. She’s My Collar feat. Kali Uchis
13. Hallelujah Money feat. Benjamin Clementine
14. We Got The Power feat. Jehnny Beth
Deluxe edition bonus tracks:
15. The Apprentice feat. Rag’n’ Bone Man, Zebra Katz, and RAY BLK
16. Halfway To The Halfway House feat. Peven Everett
17. Out Of Body feat. Kilo Kish, Zebra Katz, and Imani Vonshà
18. Ticker Tape feat. Carly Simon and Kali Uchis
19. Circle Of Friendz feat. Brandon Markell Holmes
