Αυλαία έριξε χθες το Rockwave Festival με την τρίτη και τελευταία ημέρα του να ολοκληρώνεται με πλήρη επιτυχία και πάρα πολλούς θεατές να παρακολουθούν την Amy Lee και τους Evanescence που ήταν οι headliners της βραδιάς.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα απ’ την αρχή.
Το καυτό κυριακάτικο μεσημέρι δεν εμπόδισε μια μερίδα του κοινού να βρίσκεται στη Μαλακάσα από πολύ νωρίς, με τους Έλληνες Tardive Dyskinesia να ανοίγουν το πρόγραμμα της ημέρας στις 15:30. Λόγω της ώρας αλλά και της ανυπόφορης ζέστης που βρισκόταν στο ζενίθ της, το κοινό ήταν περιορισμένο, χωρίς αυτό να πτοεί την μπάντα, η οποία έδωσε τον καλύτερό της εαυτό, με τον αέρα, πλέον, μίας μπάντας που γνωρίζει αυξανόμενη δημοφιλία στον ελληνικό χώρο.
45 λεπτά αργότερα, οι επίσης Έλληνες POEM κατάλαβαν με τη σειρά τους το Vibe Stage. Με τη θερμοκρασία να αγγίζει τους 40°C, όσοι βρίσκονταν εκεί μάλλον ξέχασαν για λίγο πόση ζέστη έκανε και απόλαυσαν τους POEM οι οποίοι επίσης ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια της καταξίωσης στην εγχώρια σκηνή τα τελευταία χρόνια.
Μετά τους POEM, η δράση μεταφέρθηκε στο Terra Stage, καθώς είχε έρθει η ώρα των Epica. Οι Ολλανδοί ήταν θεαματικοί, από τη σκηνική τους παρουσία μέχρι την άρτια εκτέλεση των κομματιών τους. Αναμφισβήτητα, το αποκορύφωμα της εμφάνισής τους ήταν όταν ο πληκτράς της μπάντας, Coen Janssen, κατέβηκε από τη σκηνή, πλησίασε στο κοινό και συνέχιζε να παίζει. Με αυτή του την κίνηση κατάφερε να έρθει πιο κοντά με τον κόσμο, να γίνει πιο προσιτός. Ίσως ακόμη καλύτεροι από την προηγούμενη εμφάνισή τους, προ δύο ετών, όπως είπαν αρκετοί.
Epica – The Holographic Principle / Review
Διάλειμμα για λίγη ώρα, μέχρι οι Anathema να ανέβουν στη σκηνή. Από την προσέλευση του κοινού αλλά και την προσήλωση με την οποία τους παρακολουθούσε, απέδειξαν περίτρανα πόσο αγαπητοί είναι στη χώρα μας. Περνώντας από διάφορες φάσεις της καριέρας τους και δίνοντας έμφαση σε αρκετά κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο, ‘The Optimist’, που κυκλοφόρησε πριν έναν μήνα, οι Anathema εκτέλεσαν άρτια τα κομμάτια τους και έδειξαν πραγματικά χαρούμενοι που βρίσκονταν και πάλι στη χώρα μας. Χωρίς να παραλείψουν την υπόσχεση ότι θα ξαναέρθουν σύντομα, προσπάθησαν γενικά να αλληλεπιδράσουν με τον κόσμο, με την Lee Douglas να κλέβει την παράσταση.
Η δράση μεταφέρθηκε στο Vibe Stage ξανά και είχε έρθει η ώρα για τους Flogging Molly. Από τους ως επί το πλείστον πένθιμους ρυθμούς των Anathema, η μετάβαση στο κέλτικο punk των Ιρλανδοαμερικανών Flogging Molly ήταν πιο εύκολη απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, με το κοινό να ξεσηκώνεται από την πρώτη πενιά και να κάνει ξεκάθαρο για ακόμα μία φορά (θυμάστε τι είχε γίνει πέρυσι στους Dropkick Murphys) ότι το έντονο ταπεραμέντο των Ελλήνων ταιριάζει άψογα με το αντίστοιχο ιρλανδικό. Με ενέργεια 20χρονων και εμπειρία 50άρηδων, οι Flogging Molly παρέσυραν τους πάντες σε ατελείωτο κέφι, επικοινωνώντας διαρκώς μαζί με το κοινό, με τον Dave King να μη διστάζει να γίνεται «αγενής» προς όσους δεν είχαν πλησιάσει τη σκηνή από την αρχή. Άψογος ήχος και τρομερή ενέργεια χαρακτήρισαν την εμφάνισή τους, το κοινό ανταποκρίθηκε άμεσα, τραγουδώντας πολλές φορές στον ρυθμό των κομματιών και δείχνοντας αμέριστη υποστήριξη σε ό,τι έκαναν επί σκηνής. Αυτοί, από τη μεριά τους, ευχαρίστησαν αμέτρητες φορές όσους τους παρακολούθησαν και έστελναν συνεχώς μηνύματα αισιοδοξίας για τον ελληνικό λαό που, όπως είπαν, υποφέρει πολύ τον τελευταίο καιρό.
Κανείς δεν ήθελε να τελειώσουν οι Flogging Molly, όμως το χρονοδιάγραμμα ήταν αυστηρό και οι Paradise Lost ετοιμάζονταν ήδη στο Terra Stage για να μας βυθίσουν στο σκότος, καθώς και ο ήλιος έδυε σιγά-σιγά. Οι Βρετανοί θρύλοι έτυχαν αποθέωσης από μερίδα του κόσμου, σε μία χώρα που έτσι κι αλλιώς τους λατρεύει και, κάνοντας περάσματα από διάφορους σταθμούς της καριέρας τους, προκάλεσαν το πιστό κοινό τους σε headbanging, έχοντας πολύ καλό ήχο αλλά και αρκετό κέφι που βρίσκονταν και πάλι μπροστά στο ελληνικό κοινό. Heavy metal και doom μελωδίες κατέκλυσαν το Terra Vibe, σε ένα show με πολύ ωραίο φωτισμό που έδινε το κάτι παραπάνω στην γενικότερη αίσθηση του live.
Το μόνο «κακό» για τους Paradise Lost ήταν ότι το επόμενο act άκουγε στο όνομα Gojira, οπότε προς το τέλος αρκετοί απ’ το κοινό άρχισαν να μετακινούνται προς το Vibe Stage για να τους απολαύσουν. Η κατάσταση, λοιπόν, μύριζε μπαρούτι, μισή ώρα πριν καν ξεκινήσουν. Ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται στις μπροστινές θέσεις και οι Gojira γνώρισαν τεράστια αποθέωση, με το κοινό να φωνάζει ρυθμικά το όνομά τους πριν καν ανέβουν στη σκηνή.
Η είσοδός τους ήταν εντυπωσιακή, ο κόσμος παρασύρθηκε από το πρώτο δευτερόλεπτο και σύντομα έπαιξαν τα ‘Silvera’, ‘Stranded’ και ‘Flying Whales’ μονοκοπανιά, προκαλώντας παραλήρημα. Το show τους ήταν προσεγμένο σε κάθε σημείο του, τα φωνητικά εξαιρετικά αν σκεφτεί κανείς πόσο δύσκολα είναι, ο φωτισμός εξαιρετικός, οι φωτιές άναβαν σε τακτά χρονικά διαστήματα και όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με αυτό που παρακολουθούσαν. Άλλωστε, με τον τελευταίο δίσκο οι Gojira γιγάντωσαν το όνομά τους και πολύς κόσμος τους γνώρισε εξαιτίας αυτού, με αποτέλεσμα μεγάλη μερίδα να τους βλέπει για πρώτη φορά.
Ο παλμός του κόσμου ήταν εξαιρετικός και οι ίδιοι πολύ ορεξάτοι, με τον ντράμερ-αποκάλυψη της μπάντας, Mario Duplantier, να πετάει κάθε λίγο μπαγκέτες στον κόσμο. Ένας τύπος έφυγε με 2-3 μπαγκέτες και μάλλον θα πρέπει να ρίξει κανένα ΤΖΟΚΕΡ πριν τον εγκαταλείψει η τύχη του…
Εκτός από τα εκρηκτικά κομμάτια τους, οι Gojira διατήρησαν αμείωτο το ενδιαφέρον παίζοντας με τους φωτισμούς και τις φωτιές, ενώ αρκετές στιγμές τα φώτα έπαιζαν στον ρυθμό του ντράμερ, προκαλώντας ενθουσιασμό (και μίνι επιληπτικά σοκ). Κάποια στιγμή, μάλιστα, τα δύο αδέρφια Duplantier άλλαξαν θέσεις, με τον Joe να πηγαίνει στα ντραμς και τον Mario να μας δείχνει πως τα growls είναι κάτι στο οποίο έχει πάρει αρκετό ταλέντο απ’ τον αδερφό του.
Σε γενικές γραμμές, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έδειχνε πως η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου είχε έρθει για χάρη των Gojira στο TerraVibe, κάτι που έγινε σαφές κατά τη διάρκεια του live τους. Οι Γάλλοι έτυχαν απίστευτα θερμής υποδοχής και ακόμα θερμότερης ανταπόκρισης κατά τη διάρκεια της συναυλίας και μάλλον βρήκαν μία ακόμα χώρα που τους λατρεύει σε εξαιρετικό βαθμό. Το καλό είναι ότι και οι ίδιοι το κατάλαβαν, υποσχόμενοι ότι θα προσπαθήσουν να μας ξαναεπισκεφθούν το συντομότερο δυνατόν. Εμείς, απ’ τη μεριά μας, το ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά, καθώς πλέον αποτελούν ένα απ’ τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας μέταλ σκηνής, με μουσική η οποία, παρότι ακραία, έχει καταφέρει να τραβήξει την προσοχή και την αγάπη κόσμου που ενδεχομένως δεν ήταν και τόσο πολύ σε αυτή τη φάση.
Διαβάστε ακόμα:
Το «ευχαριστώ» των Gojira στο ελληνικό κοινό
Λίγο οι εκδηλώσεις αγάπης από τον κόσμο, λίγο οι ευχαριστίες των ίδιων για την απροσδόκητη λατρεία που δέχθηκαν, όταν φεύγαμε από το Vibe Stage οι Evanescence είχαν μόλις ανέβει στη σκηνή. Η αλήθεια είναι ότι μάζεψαν πάρα πολύ κόσμο, όντας βέβαια, τυπικά, και το μεγάλο όνομα της βραδιάς.
Η Amy Lee ήταν πραγματικά εκπληκτική, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι είναι μία απ’ τις κορυφαίες γυναικείες φωνές της ροκ μουσικής, ενώ ο ενθουσιασμός της που βρισκόταν και πάλι μπροστά στο ελληνικό κοινό ήταν έκδηλος. Κερδίζοντας τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα βλέμματα του κόσμου, ερμήνευσε υποδειγματικά τα κομμάτια, σκορπίζοντας τον ενθουσιασμό κατά την εκτέλεση κομματιών όπως τα ‘Lithium’ και ‘Going Under’. Η αλήθεια είναι ότι πάρα πολύς κόσμος έσπευσε να δει τους Evanescence λόγω της τεράστιας επιτυχίας που είχαν πριν από περίπου μία δεκαετία. Μετά από αρκετές δυσκολίες, οι Αμερικανοί δηλώνουν και πάλι παρών, χωρίς, ωστόσο, να έχουν το εκτόπισμα που είχαν τότε. Το θέμα είναι ότι διατηρούν ακόμα ένα μεγάλο fanbase που είτε λόγω νοσταλγίας, είτε λόγω του ότι πλέον έχουν βάλει πλώρη για νέα πράγματα, είναι εκεί και πρόθυμο να τους στηρίξει. Και από τη στιγμή που οι ίδιοι οι Evanescence είναι ικανοί να δώσουν παραστάσεις με αέρα μπάντας παγκοσμίου βεληνεκούς και ετοιμάζουν και νέο υλικό, τα πάντα είναι με το μέρος τους ώστε να αναδυθούν και πάλι τόσο ψηλά όσο βρίσκονταν και πριν κάποια χρόνια.
Από ‘κει και πέρα, καθώς η συναυλία έφτανε προς το τέλος της, μία μερίδα του κόσμου άρχισε να φεύγει. Αυτό διόλου δεν πτόησε την μπάντα, η οποία πιθανώς να μην το κατάλαβε και καθόλου, μιας και κυριολεκτικά όλος ο κόσμος του TerraVibe είχε κατακλύσει τον χώρο σε πολύ μεγάλο βαθμό. Καθώς το set τελείωνε, ήρθαν τα ‘My Immortal’ και το ‘Bring Me To Life’ να απογειώσουν τη συναυλιακή εμπειρία, η οποία ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία, εξαιρετικό ήχο και… επιτέλους δροσούλα.
Σε γενικές γραμμές, η ατμόσφαιρα στη χθεσινή, τελευταία μέρα του Rockwave Festival ήταν έτσι όπως ακριβώς έπρεπε. Υπήρχε παλμός, υπήρχε κόσμος, το χρονοδιάγραμμα τηρήθηκε με κάθε λεπτομέρεια και όλες οι μπάντες έδειξαν τον απαραίτητο επαγγελματισμό, αλλά και το απαραίτητο συναίσθημα για το ελληνικό κοινό που τις αγκάλιασε. Ο ήχος και ο φωτισμός ήταν στο επίπεδο που επιβαλλόταν από τέτοιου βεληνεκούς διοργάνωση και, εν κατακλείδι, οι Gojira ήταν το μεγάλο όνομα και ταυτόχρονα η αποκάλυψη της βραδιάς. Άξιο αναφοράς, τέλος, το εκπληκτικό show των Flogging Molly! Εις το επανιδείν!
