Ακούγοντας ξανά το ‘Hardwired’ των Metallica
18 Αυγούστου του 2016.
8 χρόνια μετά το ‘Death Magnetic’. 8 ολόκληρα χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων οι Metallica πειραματίστηκαν, έβγαλαν ταινία, έκαναν το δικό τους φεστιβάλ και ξεφούρνισαν ένα EP σε συνεργασία με τον Lou Reed, ξενίζοντας ακόμα περισσότερο τους οπαδούς τους.
Κουβαλώντας στην πλάτη την γενική κατακραυγή για το ‘St. Anger‘ από το 2003, και τα ‘Load-Reload’ να απέχουν δυο δεκαετίες, οι φωνές περί αρπαχτών και τελειωμένης μπάντας που φουσκώνει το πορτοφόλι της με τις δάφνες της δεκαετίας του ’80 – και του εκκωφαντικού, εμπορικά, Black Album – ολοένα και πλήθαιναν.
Με όλη αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και το συγκρότημα να υπεραμύνεται των επιλογών του, έσκασε το πρώτο single από το νέο δίσκο που τόσο πολύ περιμέναμε όλοι μας. Και όταν οι Metallica βγάζουν νέο κομμάτι, έχουν τον τρόπο ολόκληρος ο πλανήτης να ασχοληθεί μαζί τους. Ξανά.
Τα κομμάτια του ‘Death Magnetic’ φαίνονταν κάπως επιτηδευμένα, με την έννοια ότι σαν ακροατής των Metallica, νιώθω έναν δίσκο που «έπρεπε» με το στανιό να βγει.
Λίγο thrashy, λίγο επιστροφή στις ρίζες, μου δίνει την αίσθηση πως για πρώτη φορά η μπάντα συνέθεσε τα κομμάτια σκεπτόμενη ίσως τι θέλουν να ακούσουν οι οπαδοί της, και όχι τι θα ήθελαν οι ίδιοι να παίξουν.
Η κάπως «μπουκωμένη» παραγωγή, ήρθε και έδεσε, και ενώ υπάρχουν κάποιες ωραίες, σκόρπιες ιδέες στον δίσκο, αυτές κάτσιασαν κάπως από τον ήχο του, με αποτέλεσμα σαν σύνολο να σου αφήνει μια γευση ότι ναι μεν υπάρχει σφιγμός, αλλά αυτός ο σφιγμός είναι αναιμικός.
Ντάλα Αύγουστος του 2016, λοιπόν, και σκάει στις υπηρεσίες streaming το ‘Hardwired’. Με το πρώτο play, και σε συνδυασμό με τη μικρή του διάρκεια, σήκωσα με έκπληξη το φρύδι.
Ένα κομμάτι γρήγορο, επιθετικό, thrashy όπως χρειάζεται, με ιδανική, άψογη παραγωγή ήχου, που με γέμισε ελπίδα και ταυτόχρονα μια γλυκιά ανυπομονησία για το album που θα ανέβαινε στα ράφια στις 18 Νοέμβρη του ίδιου έτους.
Μακριά από τον ιντερνετοπόλεμο και το hate or love it που συνοδεύει τους Metallica σε ό,τι μα ό,τι κι αν κάνουν, ακούγοντάς το πέρασα ευχάριστα, και αυτό είναι το ζητούμενο όταν ακούς μουσική. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.-
Η ιστορία πίσω από το ‘Hardwired’
Το εναρκτήριο κομμάτι του δέκατου δίσκου της μπάντας, ήταν και αυτό που συνέθεσαν τελευταίο.
Όπως έχουν εκμυστηρευτεί τα μέλη του συγκροτήματος, ήταν ένα ρεζουμέ για το πώς θα ήθελαν να ακούγεται η νέα τους δουλειά, και τοποθετήθηκε στην πρώτη θέση της tracklist για να προϊδεάσει τον ακροατή για τη συνέχεια.
Ο Lars Ulrich εξηγεί:
Ήταν το τελευταίο τραγούδι που γράψαμε, αλλά και το τελευταίο που ηχογραφήσαμε στο studio, ο Kirk Hammett και ο Robert Trujillo δεν ήταν καν παρόντες, μόνο εγώ και ο James.
Τέλος του Μάη του 2016, στρώθηκα με τον Hetfield και μέσα σε μια εβδομάδα το τελειώσαμε, γίνανε όλα τόσο σύντομα που δεν προλάβαμε ούτε να το σκεφτούμε παραπάνω.
Εξαιτίας αυτού, ήταν ένα χαστούκι στα μούτρα των ακροατών και ένας υπέροχος τρόπος να ξεκινήσουμε.
Καθώς ακούγαμε τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, σκεφτήκαμε να γράψουμε ένα πιο σύντομο, πιο τρελό! Κάπως έτσι έγινε. Εγώ και ο James το γράψαμε σε ένα nanosecond!
Όπως έχει υποστηρίξει ο Lars σε παλαιότερες δηλώσεις του, το ‘Hardwired’ ξεπήδησε από τον πρώτο τους δίσκο, ‘Kill ‘Em All’, κάνοντας βουτιά στον παλιακό thrash ήχο τους, τον οποίο οι Metallica… θυμήθηκαν για τα καλά στο Orion το 2013, παίζοντας για τους οπαδούς τους όλα τα κομμάτια από το ντεμπούτο τους:
Το ‘Kill ‘Em All’ έχει τη δική του ταχύτητα, τα tracks είναι πιο απλοϊκά, μπορεί να είναι μερικά μακράς διάρκειας αλλά δεν είναι τόσο progressive.
Είναι ένας κόσμος από μόνο του αυτό το album.
Πολλά στοιχεία του μεταφέρθηκαν στο ‘Hardwired’, ήταν ένας τρόπος να ψαχουλέψουμε ξανά τον πρώτο μας δίσκο!
O James τραγουδώντας το φωνάζει «We’re so fucked / Shit outta luck / Hardwired to self-destruct» στίχοι που πραγματεύονται την ανθρώπινη ύπαρξη και την εσφαλμένη αντίληψη που έχει σχετικά με την ύπαρξή της στη Γη.
Μετά την κυκλοφορία του πρώτου single, οι Metallica έδωσαν στο κοινό άλλα δυο singles, το ‘Atlas Rise’ και το ‘Moth Into Flame’, μέχρι να ξεκινήσει ένα ανελέητο teasing μια ημέρα πριν την κυκλοφορία ολόκληρου του τόμου.
Φρόντισαν να πρωτοτυπήσουν ξανά, δίνοντας στο κοινό νωρίτερα από την επίσημη κυκλοφορία του τα υπόλοιπα τραγούδια του, τα οποία συνοδεύονταν όλα από video clip, ανεβάζοντάς τα σταδιακά ανά 2ωρο στο επίσημο κανάλι τους στο YouTube.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το τρίμηνο εκείνο, ολόκληρη η μουσική βιομηχανία περιστρεφόταν γύρω από τους Metallica, γεγονός που καταμαρτυρά το εκτόπισμά τους στη μουσική βιομηχανία αλλά και τη μαεστρία τους στο promotion της δουλειάς τους.
