Δίσκοι του 2017 που δεν πρέπει να χάσεις (part 1)

Το 2017 φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος του και ήδη μπορεί να λογίζεται ως ένα πλούσιο, μουσικά, έτος. Πληθώρα κυκλοφοριών από μεγάλα ονόματα της ροκ και μέταλ πραγματικότητας επέλεξαν το 2017 για να κάνουν comeback, όμως δεν είναι μόνο αυτές οι κυκλοφορίες που αξίζουν ιδιαίτερη μνεία.

Το καλό της εποχής του Ίντερνετ είναι το ότι όλο και περισσότερες μπάντες ξεπηδάνε από παντού και εμείς σήμερα, στο πρώτο μέρος του ανασκοπικού μας αφιερώματος, θα προσπαθήσουμε να το «αγκαλιάσουμε» παρουσιάζοντας σύντομα και περιεκτικά 10 κυκλοφορίες από -κάποιες λιγότερο, κάποιες περισσότερο- άγνωστες μπάντες στο ευρύ κοινό. Μην αρχίσετε, λοιπόν, τα «Άγνωστοι οι τάδε; Εγώ τους ξέρω από το πρώτο EP που ηχογράφησαν στο γκαράζ τους!»

Πάμε να δούμε 10 δίσκους που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2017 και αξίζει να ακούσετε. Φυσικά, για περισσότερο υλικό μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και στις δισκοκριτικές μας.

The Devil and the Almighty Blues – II

#Blues, #Heavy Rock

Από τη Νορβηγία με αγάπη, ο Διάβολος και τα Παντοδύναμα Μπλουζ. Αργόσυρτες, μακροσκελείς συνθέσεις, παραμόρφωση σαν να μην υπάρχει αύριο, ταλαιπωρημένα φωνητικά και ταξιδιάρικα riffs που εξελίσσονται σε εθιστικά επαναλαμβανόμενα σόλο. Ό,τι δηλαδή χρειάζεται η συνταγή της επιτυχίας για μια σωστή αναβίωση των blues εν έτει 2017. Ο πρώτος, ομώνυμος με την μπάντα, δίσκος του 2015 είχε απλά δείξει τον δρόμο. Δύο χρόνια μετά, ο δρόμος είναι ακόμα εκεί, διάπλατα ανοιχτός για τους The Devil and the Almighty Blues.

Nova Collective – The Further Side

#Progressive Rock, #Jazz Fusion

Μέλη των Between the Buried and Me, Haken και Trioscapes αποτελούν το -πρακτικά- supegroup των Nova Collective, οι οποίοι έδωσαν κατά τον γράφοντα το κορυφαίο, πιο συμπαγές και πιο ποικίλο άλμπουμ του 2017 μέχρι ώρας. Το 47λεπτο ‘The Further Side’ είναι ένα εξαιρετικό μείγμα progressive rock και jazz fusion στοιχείων, ακούγεται με μία ανάσα και κάθε φορά έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει ηχητικά. Θεσπέσιες εναλλαγές και ακόρεστη έμπνευση, σε έναν δίσκο που, παρά την πολυπλοκότητά του, καταφέρνει να σου κολλάει μελωδίες στο μυαλό.

Les Discrets – Prédateurs

#Post Rock/Metal, #Shoegaze, #Blackgaze

Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως «πνευματικό τέκνο» των Alcest, με τους οποίους κυκλοφόρησαν ένα split EP το 2009, πριν βγάλουν τον πρώτο τους δίσκο το 2010, ενώ ο ιδρυτής τους, Fursy Teyssier, έχει υπάρξει στενός συνεργάτης του Neige (Alcest).

Οι Γάλλοι Led Discrets κυκλοφόρησαν φέτος τον τρίτο τους δίσκο. Εδώ τα πράγματα διαφοροποιούνται ελαφρώς σε σχέση με τις πρότερες δουλειές τους, καθώς ο ήχος μαλακώνει αισθητά. Οι συνθέσεις, βέβαια, εξακολουθούν να είναι υψηλής ποιότητας, συνθέτοντας το τέλειο, θεοσκότεινο τοπίο, μέσα στο οποίο, όμως, μπορείς να βρεις και λίγο φως, όπως και στο εξώφυλλο…

Wucan – Reap The Storm

#Progressive Rock, #Krautrock

Με γυναικεία φωνητικά, ατελείωτη γκρούβα, ευφυείς συνθέσεις και μεγάλη ποικιλομορφία, οι Wucan παρουσιάζουν το ‘Reap The Storm’. Δεύτερος full length δίσκος για τους Γερμανούς, που έχουν και ένα EP (υφίστανται από το 2014) και είναι μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα με μεγάλη πληθώρα επιρροών. Η ταλαντούχα frontwoman τους, Francis Tobolsky, έχει εκπληκτική φωνή, ενώ παίζει κιθάρα αλλά και φλάουτο (Jethro Tull anyone?).

Caligula’s Horse – In Contact

#Progressive Metal

Όντας ήδη μία από τις πιο ανερχόμενες, σύγχρονες progressive metal μπάντες, οι Αυστραλοί Caligula’s Horse κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο τον τέταρτο κατά σειρά δίσκο τους (από το 2011), έχοντας, μάλιστα, και ανανεωμένο line-up. Η συνέπεια, τόσο ως προς την πυκνότητα των κυκλοφοριών, όσο και ως προς την ποιότητά τους, είναι το «κλειδί» των Αυστραλών για ακόμα μεγαλύτερη καταξίωση και οι ίδιοι φαίνονται έτοιμοι να το χρησιμοποιήσουν. Εξαιρετική ποικιλία, εναλλαγές και φρεσκάδα, κάνουν το ‘In Contact’ έναν απ’ τους πιο ενδιαφέροντες και γεμάτους εκπλήξεις δίσκους του 2017.

Kauan – Kaiho

#Ambient, #Post Rock

Μινιμαλιστικοί ήχοι από τους Kauan, οι οποίοι εδρεύουν στην Ουκρανία και, δεδομένα, απευθύνονται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό. Οι απαλές μελωδίες εγχόρδων κλέβουν την παράσταση στη φετινή τους κυκλοφορία, ‘Kaiho’, που συστήνεται για ήρεμες βραδιές ή στιγμές που απαιτείται συγκέντρωση. Πρόκειται για έναν δίσκο που δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα, ή, για την ακρίβεια, μάλλον εκλαμβάνεται διαφορετικά από τον καθένα. Μπορεί να δημιουργήσει νοσταλγία, θλίψη ή ελπίδα, ανάλογα με τη στιγμή που θα το ακούσεις…

Elder – Reflections of a Floating World

#Stoner Rock

Άλμπουμ νούμερο τέσσερα για τους κολοσσούς της stoner rock, Elder. Η αλήθεια είναι πως η ταμπέλα του stoner rock -ή metal ή όπως θέλετε πείτε το- είναι πλέον «λίγη» για να χωρέσει τους Αμερικανούς, οι οποίοι συνεχίζουν ακάθεκτοι τους πειραματισμούς τους και μας χαρίζουν έναν δίσκο που σε πολλά μέρη του είναι αρκετά απρόβλεπτος. Φυσικά καλοδεχούμενα τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, φυσικά το ‘Reflections of a Float World’ απαιτεί αρκετές ακροάσεις για να αφομοιωθεί.

David Maxim Micic – Who Bit The Moon

#Rock, #Electronic, #Ambient, #Fusion

Προσωπικό project ενός τύπου με το όνομα David Maxim Micic, ο οποίος εδρεύει στο Βελιγράδι και για τις κυκλοφορίες του έχει συνεργαστεί με πληθώρα μουσικών, όπως ο Jeff Loomis. Ο φετινός δίσκος του, ‘Who Bit The Moon’, είναι πολύ δύσκολο να μπει υπό το πρίσμα ενός και μόνο είδους. Αποτελεί, όμως, ένα αναζωογονητικό συνονθύλευμα πληθώρας επιρροών, πολύ φρέσκο και πολύ ιδιότυπο.

Persefone – Aathma

#Progressive Death Metal

Η 6μελής μπάντα από την Ανδόρρα (!), αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα progressive σχήματα εκεί έξω, ενώ φέτος, με αφορμή την κυκλοφορία του ‘Aathma’ περιόδευσε στην Ευρώπη μαζί με τους «δικούς μας» POEM! Οι Persefone είναι μία πολύ δεμένη μπάντα, με βάθος στον ήχο της (6μελής γαρ) και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην καλύτερή της φάση, έχοντας φτάσει αισίως στα πέντε studio albums. Φυσικά, το ‘Aathma’ αποτυπώνει πλήρως αυτή τους την ανοδική πορεία, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή καθ’ όλη τη διάρκειά του.

Soen – Lykaia

#Progressive Metal

Όταν, το 2012, οι Soen έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση με το ‘Cognitive’, οι κακές γλώσσες έκαναν λόγο για «ύποπτα» πολλές ομοιότητες με τους Tool. Οι καλές, από την άλλη, για μία αρκετά τίμια μπάντα, με πολύ καλές προοπτικές. Να λοιπόν, που με τον τρίτο δίσκο τους, ‘Lykaia’, οι Soen μας προσφέρουν ένα δείγμα υψηλής αισθητικής, τόσο πολύπλοκο όσο και εύπεπτο. Φυσικά, η ατμόσφαιρα δεν παύει να θυμίζει Tool σε αρκετά σημεία, χωρίς, όμως, αυτό να αποτελεί αρνητικό στοιχείο. Δίσκος με πολλές διακυμάνσεις, ποιοτικός και αρκετά συμπαγής, λογικά θα δώσει αρκετή ώθηση και νέους ακροατές στο σχήμα.

Δείτε ακόμα:

Δίσκοι του 2017 που δεν πρέπει να χάσεις (part 2)

Δίσκοι του 2017 που δεν πρέπει να χάσεις (part 3)