Search
Close this search box.
Robert Plant – Carry Fire (2017) / Κριτική

Robert Plant – Carry Fire (2017) / Κριτική

Ενδέκατος προσωπικός δίσκος από τον Robert Plant.
Robert Plant - Carry Fire / Εξώφυλλο
Robert Plant - Carry Fire / Εξώφυλλο

Τρία χρόνια πέρασαν από το Lullaby and… the Ceaseless Roar’ του 2014 και ο Robert Plant, ακούραστος καλλιτεχνικά και όχι μόνο, επέστρεψε προ ολίγων ημερών με το ενδέκατο σόλο δισκογραφικό του πόνημα, τιτλοφορούμενο ως ‘Carry Fire’.

Και αν θέλαμε να ψάξουμε να πούμε μία… εξυπνάδα για να σχολιάσουμε τον τίτλο, αυτή θα ήταν πως όντως ο δίσκος «κουβαλάει» μέσα του όλη την καλλιτεχνική «φωτιά» του Plant.

Αυτό φυσικά υπό το πρίσμα ότι, έπειτα από μία τεράστια καριέρα με τους Led Zeppelin και μια αξιομνημόνευτη σόλο καριέρα 10 δίσκων και πολλών ακόμα συνεργασιών, θα μπορούσε να πίνει τσάι στο σαλόνι του, δίνοντας πού και πού κανένα live και ερμηνεύοντας τα ιστορικά κομμάτια του παρελθόντος του, με την -ακόμα και τώρα- σπάνιας ομορφιάς και ανθεκτικότητας φωνή του.

Παρότι, λοιπόν, πλησιάζει στην 8η δεκαετία της ζωής του, ο Robert Plant είναι εδώ με έναν ακόμα δίσκο.

Ουδόλως φειδωλός υπήρξε κατά το teasing του ‘Carry Fire’, δημοσιεύοντας αρκετά κομμάτια πριν την κυκλοφορία του και κάνοντας κατανοητό τοις πάσι ότι δεν κυκλοφορεί έναν δίσκο για να… πληρώσει τους λογαριασμούς.

Ωραία όλα αυτά, αλλά πάμε στο ψητό. Πριν ξεκινήσουμε, όμως, να πούμε ότι η φωνή του μάλλον θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας.

Μπορεί ο χρόνος να είναι ανίκητος και να έχει χάσει το «μπαρούτι» με τον οποίο τον γνωρίσαμε όλοι στους Led Zeppelin, αλλά, ωριμάζοντας όπως το καλό κρασί, γίνεται χρόνο με τον χρόνο όλο και πιο ζεστή.

Άκρως μελωδική, ενίοτε παιχνιδιάρα, αγκαλιάζει τις νότες με τρόπο μοναδικό, εξηγώντας, ή καλύτερα επιβεβαιώνοντας, ότι μιλάμε για έναν από τους πιο χαρισματικούς τραγουδιστές που γνώρισε ποτέ ο κόσμος τούτος.

Φυσικά σε όλη αυτήν την αλλαγή έχει προσαρμοστεί και η μουσική του Plant, ο οποίος πλαισιώνεται και πάλι από τους  Sensational Space Shifters.

Ένα μείγμα rock και folk μουσικής, με μία πολύ artistic υφή, τσέλο σε ορισμένα σημεία και πολλά περίεργα όργανα όπως bendir, oud και djembe, συνθέτουν έναν ατμοσφαιρικό δίσκο, με την φωνή του Robert Plant να κινείται αριστοτεχνικά ανάμεσα στις νότες, όντας η κινητήριος δύναμή του.

Flashback στο παρελθόν από την αρχή του δίσκου, με το ‘The May Queen’, ο τίτλος του οποίου είναι παρμένος από στίχο του ‘Stairway To Heaven’.

Απλό τραγούδι, ρυθμικό και με αέρα αισιοδοξίας, ενώ ακούμε μία από τις πιο γλυκιές εκδοχές της φωνής του Plant, όπως και στα ‘Season’s Song’ και ‘Bluebirds Over the Mountain’ που βρίσκονται πιο κάτω στην trackist.

Robert Plant - Bluebirds Over the Mountain

Ο αέρας αισιοδοξίας πνέει σε αρκετά μεγάλο μέρος του δίσκου, αν και δεν λείπουν και οι πιο σκοτεινές στιγμές. Το ‘Bones of Saints’ μιλάει για τον πόλεμο, ενώ το ‘Carving Up the World Again…a wall and not a fence’ είναι εμπνευσμένο από το Brexit και το χάος που προκλήθηκε με την εκλογή του Donald Trump στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Είναι, ταυτόχρονα, και ένα απ’ τα πιο ροκ κομμάτια του δίσκου, μαζί με το ‘Keep It Hid’, που έχει και ηλεκτρονικά στοιχεία(!), αλλά και το ‘New World…’.

Η ποικιλία είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν λείπει από τον δίσκο. Έτσι, το ‘A Way With Words’ είναι αυτό που λέει το όνομά του:

Δίνει έμφαση στα λόγια, με τον Robert Plant να τραγουδάει σε μία υποβλητική, minimal ατμόσφαιρα, και με λίγο πιάνο στο background, ενώ σε παρόμοια μουσικά μονοπάτια κινείται και το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, ‘Heaven Sent’.

Το αδιαμφισβήτητο highlight, όμως, είναι το ομώνυμο του δίσκου, ‘Carry Fire’, με την υπέροχη, ανατολίτικη μελωδία του να αποτελεί την κορυφαία στιγμή του δίσκου.

Η φωνή του Plant, αλλά και ο τρόπος που τραγουδάει, δεν θα μπορούσαν να ταιριάξουν περισσότερο και δεν χρήζουν περαιτέρω σχολιασμού.

Robert Plant - Carry Fire | Official Audio

Συνοψίζοντας, το ‘Carry Fire’ δεν είναι ένας δίσκος που μυρίζει συνταξιοδότηση. Αεικίνητος και αγέραστος, ο Robert Plant δεν λέει να το βάλει κάτω και πολύ καλά κάνει, γιατί δεν δείχνει να ξεμένει από ενέργεια, ούτε σωματική ούτε και καλλιτεχνική.

Η φωνή του εξακολουθεί να συγκλονίζει, ο χρόνος μοιάζει τελικά τρωτός αντίπαλος και, φυσικά, η αποθέωση έρχεται πάντοτε σε συνάρτηση και αναλογία με τα 50 σχεδόν χρόνια δισκογραφίας που κουβαλάει στην πλάτη του και το ένδοξο παρελθόν στις δάφνες του οποίου δεν επαναπαύθηκε.

Ο Robert Plant εξηγεί γιατί δεν θα γράψει ποτέ αυτοβιογραφία

Ακολουθήστε το Rockrooster.gr και στο Google News.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

2024: Τα συγκροτήματα που «πρέπει» να έρθουν στην Ελλάδα

Ψηφίστε τα συγκροτήματα που θέλετε στην Ελλάδα το 2024

Θέλεις να γίνεις μέλος της συντακτικής ομάδας μας;

Το RockRooster.gr αναζητά νέους συντάκτες. Αν λατρεύεις τη μουσική, τον κινηματογράφο και την αρθρογραφία, ίσως αυτό σε ενδιαφέρει.

Οι συναυλίες του 2024: Πρόγραμμα και εισιτήρια

Poll

Ψηφίστε την αγαπημένη σας καλοκαιρινή συναυλία!