Έχει περάσει πλέον ο καιρός και ο Bruce Dickinson φαίνεται να έχει αφήσει για τα καλά πίσω του την σοβαρή περιπέτεια υγείας που τον ταλαιπώρησε και που βύθισε σε αγωνία τους φίλους των Iron Maiden και όχι μόνο, πριν από περίπου 2 χρόνια.
Με την αυτοβιογραφία του όμως να έχει μόλις κυκλοφορήσει (‘What Does This Button Do?‘), αυτό το σημαντικό κεφάλαιο της ζωής του αναδύεται και πάλι στην επιφάνεια.
Μιλώντας στο Loudwire, ο εμβληματικός frontman εξήγησε το πώς ο καρκίνος άλλαξε, έστω και λίγο, τον τρόπο που σκέφτεται και ενεργεί στην καθημερινότητά του, δίνοντας παράλληλα μερικές συμβουλές προς όλους μας.
Η θνησιμότητα είναι αναπόφευκτη, ας το ξεκαθαρίσουμε αυτό πρώτα.
Ο ξαφνικός θάνατος είναι κάτι απρόβλεπτο επειδή, εξ ορισμού, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό.
Σε χτυπάει ένα φορτηγό, προφανώς δεν το είδες, αλλιώς θα το είχες αποφύγει.
Ο καρκίνος είχε ένα ενδιαφέρον, σκέφτεσαι τον θάνατο και την πιθανότητα να πεθάνεις, αλλά σε καμία στιγμή κατά τη διάρκειά του δεν νόμιζα ότι πεθαίνω.
Επειδή πρώτα έρχεται η διάγνωση και λες ότι μπορεί να πεθάνεις… Νιώθεις ότι πεθαίνεις;
Όχι. Νιώθεις νεκρός; Όχι. Νιώθεις άρρωστος; Στην πραγματικότητα, όχι… Είναι ένα περίεργο πράγμα.
Έχεις πολύ καιρό μπροστά σου πριν αυτό γίνει με κακό τρόπο.
Έχοντας λοιπόν επιζήσει από αυτό, πώς νιώθω για το όλο θέμα του θανάτου και του να πεθαίνεις;
Σχεδόν το ίδιο με πριν.
Δεν έχει αλλάξει την άποψή μου η οποία είναι ότι είναι κάτι αναπόφευκτο, αλλά λίγο μακρινό, και το αντιμετωπίζεις όταν πρέπει να το αντιμετωπίσεις.
Αυτό που έχει ελαφρώς αλλάξει, είναι η αντίληψή μου για το να ζεις. Και είναι το να ζεις που γίνεται πιο επιτακτικό μετά από μία περιπέτεια υγείας.
Γιατί το να ζεις είναι υπέροχο, είναι φανταστικό.
Να μην σπαταλάς τον χρόνο σου και, πάνω από όλα, να μην αφήνεις άλλους να τον σπαταλούν.
Έχω το δικαίωμα να είμαι ανυπόμονος με τους ανθρώπους και να λέω «Εσύ απλώς με καθυστερείς χωρίς λόγο, πάρε δρόμο!».
Θα καθίσω σε μία καρέκλα για να κοιτάξω το ηλιοβασίλεμα και θα πω «Δεν θα κάνω τίποτα για μία ώρα…».
Γιατί μπορώ. Γιατί είναι η ζωή μου, όχι η δική σου, μην ξοδεύεις τον χρόνο μου.
Ζήσε τη ζωή για το τώρα. Για το αμέσως τώρα.
