Ο Jakko Jakszyk, κιθαρίστας και τραγουδιστής της τωρινής ενσάρκωσης των θρυλικών King Crimson, έδωσε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Ultimate Classic Rock, στην οποία, εκτός των άλλων, αναφέρθηκε στη σύγχρονη προοδευτική μουσική, τα προβλήματά της και τις ιδιαιτερότητές της:
Προσωπικά, πιστεύω πως το πρόβλημα με το progressive ιδίωμα είναι πως έχει καταντήσει καρικατούρα του εαυτού του. Ο χαρακτηρισμός βασίστηκε σε συγκεκριμένα στοιχεία από μία ή δύο μπάντες και στη συνέχεια δόθηκε σε όλους τους υπόλοιπους. Κάποτε δεν ονομαζόταν καν progressive, ήταν απλά μία μορφή underground ή art rock. Ο χαρακτηρισμός «progressive» προέκυψε αργότερα, πιστεύω. Και αυτή η μαζική κατηγοριοποίηση δημιουργεί προβλήματα. Ο όρος περιγράφει ένα συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης, υπάρχει μία συγκεκριμένη αρμονική πρόοδος στα τραγούδια, συγκεκριμένο λυρικό ύφος και συγκεκριμένα στοιχεία αφήγησης.
Όμως, μπορείς να βρεις πολλά κομμάτια που ακούγονται τόσο διαφορετικά, δεν θα μπορούσαν να ανήκουν στον ίδιο καλλιτέχνη, ούτε καν στο ίδιο είδος. Ακούς για παράδειγμα Gentle Giant των οποίων ο πληκτράς (σ.σ.: Kerry Minnear) έχει σπουδάσει ελισαβετιανή μουσική στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου. Και αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα απόκοσμα ουρλιαχτά του Peter Hammill των Van der Graaf Generator, τα οποία με τη σειρά τους δεν ακούγονται ίδια με… Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω!
Η σύγχρονη μορφή της προοδευτικής μουσικής, η modern prog ή neo-prog ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε έχει καταντήσει αυτοαναφορική. Κάποτε progressive ήταν όποια μουσική συγκέντρωνε στοιχεία από πολλά διαφορετικά είδη, τότε που οι μουσικοί είχαν εντελώς διαφορετικά μουσικά υπόβαθρα και απλά πειραματίζονταν και εξερευνούσαν τα όρια της μουσικής. Πλέον, το progressive ιδίωμα ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο μία συγκεκριμένη συνταγή.
Κλείνοντας, ο Βρετανός απάντησε στην ερώτηση σχετικά με τις διαφορές ανάμεσα στα κλασικά progressive συγκροτήματα και τα σύγχρονα, συμφωνώντας με τον συνομιλητή του, ο οποίος του έριξε το μπαλάκι λέγοντας πως ειδοποιός διαφορά είναι το πόσο καλό είναι ένα τραγούδι και όχι πόσο τεχνικά άρτιο:
Φυσικά και αυτό είναι το πιο σημαντικό! Και ο Frank Zappa ήταν έτσι, ήταν γνωστός για την ιδιαίτερα δύσκολη μουσική του, όμως εν τέλει κάθε σύνθεσή του ήταν μοναδική! Υπέροχες μουσικές, πραγματικά υπέροχες! Και βλέπω πολλά συγκροτήματα αυτή τη στιγμή εκεί έξω να είναι άρτια τεχνικά, όμως δεν ακούω απ’ αυτούς καμία υπέροχη μουσική, κανένα τραγούδι…
Δείτε ακόμα:
King Crimson – In the Court of the Crimson King: Εν αρχή ην progressive rock…
