Ήταν 30 Ιουνίου του 2000, και οι Pearl Jam βίωναν τον χειρότερο εφιάλτη που θα μπορούσε να έχει μια μπάντα.
Ο ενθουσιασμός για την εμφάνισή τους στο Roskidle Festival ήταν τόσο μεγάλος, που οι χιλιάδες των παρευρισκομένων εμπλέκονταν σε ένα χάος δίχως προηγούμενο, με τον τραγικό απολογισμό να είναι 9 νεκροί και 26 τραυματίες…
Τις μέρες που ακολούθησαν το συμβάν, ήμουν απαρηγόρητος.
Είμαι σίγουρος πως οι οικογένειες των θυμάτων πέρασαν πολύ πιο δύσκολες στιγμές από εμάς, αλλά, από προσωπική εμπειρία, ήμασταν σε απίστευτα δυσμενή θέση όταν συνέβησαν όλα αυτά. – Eddie Vedder
Σοκαρισμένη από το περιστατικό, η μπάντα αποφασίζει να κάνει ένα διάλειμμα.
Ανενεργοί πια, βλέπουν, μερικούς μήνες μετά, τις Η.Π.Α. σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, έπειτα από το αλησμόνητο τρομοκρατικό χτύπημα στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001…
Λίγο καιρό μετά, με τις εσωτερικές πληγές τους να έχουν εν μέρει γιατρευτεί, είχε φτάσει η ώρα να βγουν και πάλι μπροστά, να τοποθετηθούν, να επιστρέψουν στο κοινό τους…
Έτσι, έπειτα από μερικούς μήνες, βάζουν μπροστά για τον νέο τους δίσκο και στις 12 Νοεμβρίου του 2002 κάνουν το πολυπόθητο comeback με το ‘Riot Act’.
Ακριβώς μετά την 11η Σεπτεμβρίου, υπήρχε αυτό το αίσθημα ενότητας που ήταν πραγματικά συγκινητικό.
Αυτό που με ενόχλησε, όμως, ήταν το πόσο γρήγορα εξελίχθηκε σε τυφλό πατριωτισμό. – Eddie Vedder
Αν χρειάζεται να περιγραφεί αυτός ο δίσκος με μία λέξη, αυτή θα ήταν η λέξη «αλλαγή».
Όχι μόνο του νέου παραγωγού και του νέου μέλους σε υποστηρικτικό ρόλο (ο Kenneth «Boom» Gaspar που είχε γνωρίσει τον Vedder σε ένα απομονωμένο νησί στη Χαβάη το 2001 και απλά υπέγραψε με τους Pearl Jam χωρίς καν να τους έχει ακουστά), αλλά κυρίως λόγω των όσων είχαν βιώσει προηγουμένως οι Pearl Jam.
Κάπως έτσι, στο videoclip του ‘I Am Mine’ βλέπουμε τον Eddie Vedder εμφανώς αλλαγμένο, με ξυρισμένο κεφάλι, πιο σκυθρωπό από ποτέ, να τραγουδάει το κομμάτι που έγραψε σε ένα ξενοδοχείο, λίγο πριν το πρώτο show τους μετά το τραγικό συμβάν, «για να σιγουρευτεί ότι όλα θα πάνε καλά αυτή τη φορά»…
Ηχογραφημένο live σχεδόν εξ ολοκλήρου, το ‘Riot Act’ σκιαγραφεί με μεγάλη ακρίβεια τα συναισθήματα και τις σκέψεις των Pearl Jam εκείνη την περίοδο.
Από υπαρξιακά ζητήματα (‘I Am Mine’, ‘Love Boat Captain’, ‘Cropduster’) μέχρι και τις ανησυχίες για την ασταθή πολιτική κατάσταση (‘Green Disease’, ‘Bu$hleaguer’, ‘1/2 Full’), ακόμα και πιο «προσωπικά» θέματα, όπως για παράδειγμα στο ‘Save You’ όπου περιγράφουν τα συναισθήματα που νιώθεις όταν βλέπεις κάποιον φίλο σου να σπαταλάει τη ζωή του.
Στίχοι απλοί, άμεσοι, με τα περισσότερα credits να πηγαίνουν -φυσιολογικά- στον Vedder, ο οποίος έγραψε την πλειονότητά τους σε μια old-school γραφομηχανή περιφερόμενος στο στούντιο.
Μία από τις πιο αξιοσημείωτες στιγμές του άλμπουμ, είναι το ‘Bu$hleaguer’.
Σατιρικό κομμάτι, ρίχνει ευθείες βολές στον τότε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, George Bush, τον οποίο χαρακτηρίζει πολεμοκάπηλο και μη διπλωμάτη.
A confidence man, but why so beleaguered?
He’s not a leader, he’s a Texas leaguer
Swinging for the fence, got lucky with a strike
Drilling for fear, makes the job simple
Born on third, thinks he got a triple
Στην περιοδεία που ακολούθησε τον δίσκο, γινόταν αυτό:
Δεν είναι αντι-Αμερικανικό να κριτικάρεις την κυβέρνηση.
Θέλουμε να εκφράσουμε κάποιες ιδέες μας και απ’ αυτό να ξεκινήσει μια ειλικρινής δημόσια συζήτηση.
– Eddie Vedder
Μουσικά, το ‘Riot Act’ ακουμπάει μερικές ως τότε ανεξερεύνητες πτυχές των Pearl Jam, αν και η αλήθεια είναι ότι η μουσική αυτή καθ’ αυτή ήταν μάλλον το λιγότερο που τους απασχολούσε σε εκείνη τη μεταβατική περίοδο.
Αρκετά πειραματικό, με μπόλικα folk στοιχεία, συχνά φλερτάροντας με κάτι σαν art rock, έφερε την πολυπόθητη «αναγέννηση» στην μπάντα.
Μία αναγέννηση εν μέσω μιας -ειδικά και γενικά- δύσκολης κατάστασης που απαιτεί ενότητα, μιας αναγέννησης της οποίας όλο το background θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στους στίχους του -υπέροχου- τελευταίου κομματιού, ‘All or None’…
It’s a hopeless situation
And I’m starting to believe
That this hopeless situation
Is what I’m trying to achieve
But I try to run on
It’s all or none
All or none…
Here’s the selfless confession
Leading me back to war
Can we help that our destinations
Are the ones we’ve been before?
I still try to run on
But it’s all or none
All or none…
To myself, I surrender
To the one I’ll never please
But I still try to run on
No, I still try to run on
But it’s all or none
All or none…
