Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής Alexandre Desplat αποτελεί μια ήρεμη δύναμη στη βιομηχανία του θεάματος. Με την ίδια ευκολία που αναλαμβάνει τη μουσική επένδυση για υπερπαραγωγές όπως τα ‘Godzilla’ και (τα 2 τελευταία) Harry Potter, μπορεί να συγχρονιστεί μουσικά με μικρότερης κλίμακας (αν και ισάξιου βεληνεκούς) προσωπικά οράματα ιδιοσυγκρασιακών σκηνοθετών όπως το ‘Birth’ (2004) του Jonathan Glazer, το ‘The Tree Of Life’ (2011) του Terrence Malick και, εσχάτως, το πολυσυζητημένο και πολυβραβευμένο ‘The Shape of Water’ του Guillermo Del Toro, για το οποίο μάλιστα απέσπασε ακόμα μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.
Οι μουσικές υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες
Ο ίδιος έδωσε συνέντευξη στο Billboard, μιλώντας για την αγάπη του για τη συγκεκριμένη ταινία και για το πώς κατάφερε να ενσωματωθεί στο ανάλογο «πνεύμα». Απόσπασμα της συνέντευξης ακολουθεί παρακάτω:
-Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη ταινία του Guillermo Del Toro που σε έκανε να θέλεις να συνεργαστείς μαζί του;
Το ‘Pan’s Labyrinth’. Είναι αριστούργημα. Αν και νομίζω ότι το συγκεκριμένο το ξεπερνάει.
-Ποια ήταν η αντίδρασή σου όταν πρωτοείδες την ταινία;
Υπάρχουν κάποιες ταινίες που με κάνουν να αιτιολογώ το γιατί επέλεξα να συνθέτω μουσική για ταινίες. Υπάρχουν επίσης στιγμές που συναντάς μια ταινία και τον σκηνοθέτη που απλώς σε πάνε σε άλλη διάσταση. Αυτές οι ταινίες είναι τόσο όμορφες, τόσο δυνατές, η μουσική μπορεί να αποτελέσει μέρος της όλης συγκίνησης.
-Ποια σκηνή επένδυσες πρώτα (μουσικά);
Την εισαγωγή.
-Συνέθεσες τη μουσική με χρονολογική σειρά;
Όχι, αλλά συνθέτοντας την εισαγωγή βοηθήθηκα στο να αντιληφθώ την ψυχή της ταινίας. Βρίσκεται όλη εκεί. Είμαστε κάτω από το νερό, είναι όνειρο, τα πάντα επιπλέουν στον χώρο.
-Κατά κύριο λόγο επέλεξες να συνθέσεις την ταινία σαν ένα love story και όχι σαν ένα monster ή horror movie. Πώς εξηγείς αυτήν την επιλογή;
Η ταινία είναι έρωτας και νερό, «το σχήμα του νερού». Ο έρωτας πάει παντού, δεν έχει υφή ή χρώμα. Από μια χώρα στην άλλη, από μια κοινωνική κάστα στην επόμενη.
Δεν είναι κάποιο τέρας [σ.σ. ο πρωταγωνιστής]. Πρέπει επιπλέον να διατηρήσεις την οργανική φύση των χαρακτήρων. Είναι αληθινοί, καθόλου ψεύτικοι.
-Πώς επηρέασε το στοιχείο του νερού τη μουσική σου;
Είναι το κύριο στοιχείο της ταινίας. Διαφαίνεται στην κίνηση της κάμερας, στο μοντάζ, στη μουσική. Η κάμερα βρίσκεται σε συνεχή κίνηση, υπάρχει διαρκής ροή, όπως στο νερό αλλά και στη μουσική γενικότερα. Τα πάντα, πλην του χρώματος ίσως, είναι σαν να είσαι σε μια υποβρύχια κατάσταση. Αυτή την κατάσταση ήθελα να πετύχω και με τη σύνθεση/ενορχήστρωση: σαν να περιτριγυριζόμαστε από νερό.
-Το σφύριγμα παίζει μεγάλο ρόλο στο μουσικό ηχοτοπίο της ταινίας, ήδη από την πρώτη εμφάνιση της κεντρικής ηρωίδας, που είναι μουγκή. Ήταν δική σου ιδέα; Είναι δικό σου το σφύριγμα.
Υπάρχει μια στιγμή στην αρχή της ταινίας όπου η πρωταγωνίστρια σφυρίζει όταν περιμένει το λεωφορείο. Οπότε αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το στοιχείο σαν τη φωνή της, είναι κάτι διαφανές όσο και αγνό. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ήχο του ακορντεόν, είναι κάτι τελείως ξέγνοιαστο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία, η οποία κυκλοφόρησε την 1η Δεκεμβρίου στις Η.Π.Α., ηγείται των υποψηφιοτήτων στις φετινές Χρυσές Σφαίρες, μετρώντας 7, ενώ κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.
