Καλό ταξίδι Dolores O’Riordan…
Από μικρή ακόμα ηλικία ήσουν από τους καλλιτέχνες που θα ήθελα να έχω γράψει κάτι για αυτούς. Κι αν μέχρι χθες υπήρχε έστω μια μικρή πιθανότητα με κάποιο μαγικό τρόπο αυτό που έγραφα να φτάσει στα χέρια σου και να το διαβάσεις, πλέον είναι αδύνατο.
Αν βέβαια δεν δούμε το θέμα μηδενιστικά, ίσως πλέον να γνωρίζεις τι θέλω να σου πω ακόμα κι αν την ώρα που αυτό το κείμενο γράφεται, είναι ακόμα σκέψεις στο μυαλό μου. Σταματώ με τα υπαρξιακά και μπαίνω στο ζουμί.
Ποτέ δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν αυτό που με συγκλόνιζε στη φωνή σου. Ίσως ήταν η μοναδική της χροιά, ίσως πάλι το πάθος με το οποίο αυτή έβγαινε, ακόμα και όταν τραγουδούσες ήρεμα.
Η αλήθεια είναι όμως πως από την πρώτη στιγμή που την άκουσα, εκεί στα τέλη των ’90s όταν οι Cranberries μεσουρανούσαν (και) στο (ελληνικό) ραδιόφωνο, με καθήλωσε.
Ήταν το ‘Animal Instinct’ η πρώτη μου επαφή μαζί σου και είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Θυμάμαι να περιμένω υπομονετικά και με τις ώρες, με τα ακουστικά φορεμένα να περιμένω να ακούσω τη φωνή σου ξανά.
Και αργότερα, όταν ξεκίνησα ο ίδιος να παίζω μουσική, ήταν και πάλι παρούσα η φωνή σου σε αυτές τις στιγμές, καθώς το ‘Zombie’ ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια που επιχείρησα δειλά και τελικά κατάφερα να παίξω.
Και με συγκλόνιζε κάθε φορά, όχι μόνο για την απλή αλλά τόσο μεστή μουσική που έγραψες σε αυτό, αλλά για τους στίχους που ακόμα και σήμερα πιάνω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνει σιγοτραγουδώντας σε ανύποπτο χρόνο.
Και όταν μεγάλωσα άρχισα να ανακαλύπτω περισσότερους θησαυρούς σου. Και ταξίδεψα ατέλειωτες ώρες με το ‘Stars’ και κόντεψα να χαλάσω το κουμπί του repeat για χάρη του ‘Wake Up And Smell The Coffee’.
Κι αν κατάφερα να συγκρατήσω τη συγκίνηση μου ακούγοντας το ‘Linger’ να ντύνει της σκηνές της ταινίας ‘Click’, είδα κόσμο γύρω μου στην αίθουσα να λυγίζει.
Και να μην ξεχάσω και το ‘Ode To My Family’, ένα από τα πιο τρυφερά τραγούδια που έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα… Και που γνωρίζω πως πολύ δύσκολα θα ξαναγραφτούν.
Και τα χρόνια πέρασαν και οι Cranberries σταμάτησαν για λίγο να υπάρχουν. Ωστόσο εσύ συνέχισες να χαρίζεις υπέροχες στιγμές στο κοινό σου με τους σόλο δίσκους σου. Και πάλι κατάφερνες ταυτόχρονα να κατακτάς τις καρδιές μας με ουσιαστικό τρόπο και παράλληλα το ραδιόφωνο. Και δεν συμβιβάστηκες ποτέ.
Ήσουν πάντα απλή και ήρεμη. Ήσουν πάντα η Dolores.
Οι Cranberries ενώθηκαν ξανά και εσύ γύρισες και πάλι στα γνώριμα λημέρια σου και μας χάρισες δύο ακόμα εξαιρετικούς δίσκους.
Σίγουρα οι εποχές άλλαξαν και οι δίσκοι αυτοί δεν θα γίνουν ποτέ κλασικοί σαν τους πρώτους. Αλλά στα αλήθεια ποιος πραγματικά νοιάζεται για αυτό;
Εσύ ήσουν και πάλι εκεί, όπως σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε. Σαν να μην είχε περάσει μια μέρα.
Πλέον δεν είσαι κοντά μου, τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, στην πραγματικότητα δεν θα φύγεις ποτέ.
Γιατί η μουσική σου και ιδιαίτερα η φωνή σου θα ζουν για πάντα μέσα μου. Θα χρωματίζουν ανεξίτηλα τις στιγμές που έντυσαν.
Θα είναι χαραγμένες τόσο στις καρδιές όσων σε ζήσαμε αλλά και σε όσων τυχερών στο μέλλον θα έχουν την τύχη να ανακαλύψουν εσένα, το συγκρότημά σου και τη μουσική παρακαταθήκη σου.
Dolores O’Riordan σε ευχαριστώ και σε ευχαριστούμε για όλα…
Το βίντεο του ‘Zombie’ αναβιώνει στη διασκευή των Bad Wolves
