O Jeff Ament, γεννημένος το 1963 στη Montana, έχει περάσει αρκετά χρόνια στον χώρο της μουσικής και φυσικά από αρκετά συγκροτήματα.
Είναι κυρίως γνωστός λόγω της θέσης του ως ο μπασίστα των Pearl Jam, τον κεντρικό του ρόλο στην ανάπτυξη του grunge κινήματος, καθώς και για την ασταμάτητη δημιουργική του ορμή, η οποία τον οδήγησε να συνεργαστεί με πάρα πολλούς καλλιτέχνες.
Με αφορμή τα γενέθλιά του, ανατρέχουμε σε μία παλαιότερη συνέντευξή του, όπου μιλάει για τα 10 άλμπουμ τα οποία χαρακτηρίζουν τη ζωή του.
Green River – Come On Down (1985)
Είναι αστείο γιατί οι άνθρωποι θυμούνται αυτόν τον δίσκο ως σκληρό, τραχύ, punk ήχο, αλλά για την ακρίβεια ηχογραφήσαμε τα κομμάτια ίσως τρεις φορές πριν ολοκληρώσουμε τη δουλειά, το οποίο ήταν πολύ για τότε αν σκεφτείς ότι όλοι πλέναμε πιάτα ή κάναμε οποιαδήποτε δουλειά για να πληρώσουμε για τον χρόνο στο στούντιο.
Για το ‘Come On Down’ πήγαμε σε ένα στούντιο το οποίο ήταν πολύ ακριβό και μείναμε εκεί για τρεις ή τέσσερις ημέρες, για ένα δωδεκάωρο κάθε μέρα και αξιοποιούσαμε κάθε λεπτό.
Παίξαμε σε συναυλίες με ονόματα όπως Samhain, Βig Black και Das Damen, ίσως μόνο επτά συναυλίες στις τρεις εβδομάδες, αλλά ήταν επικό γιατί ήταν η πρώτη φορά όλων μας στη Νέα Υόρκη ή στη Βοστώνη ή στο Ντιτρόιτ.
Όταν βρεθήκαμε όλοι μαζί μετά από μερικά χρόνια για κάποια shows λάτρεψα που ξαναέπαιξα τα κομμάτια ‘New God’ και ‘Swallow My Pride’.
Mother Love Bone – Apple (1990)
To σχήμα Mother Love Bone πήγε πολύ καλά όταν έστειλα μια κασέτα σε ανθρώπους της Δυτικής Ακτής γιατί θέλαμε να κάνουμε μερικές συναυλίες και αυτό βρέθηκε στα χέρια μιας κυρίας η οποία τότε δούλευε για τον Slash, αλλά βρήκαμε δουλειά στη Geffen.
Οπότε σε έξι εβδομάδες είχαν έρθει στο Seattle περίπου 15 εταιρείες να μας δουν.
Συζητούσαν για συμφωνίες των $150.000 και $400.000 όταν εμείς μέχρι πρότινος παίρναμε 500 δολάρια τον μήνα σε ένα εστιατόριο.
Οπότε εκεί που ξοδεύαμε πριν 2.000 δολάρια στις προηγούμενες δουλειές, τώρα μπορούμε να ξοδέψουμε 250.000 δολάρια στον πρώτο μας δίσκο.
Μέχρι που κάναμε τον δίσκο με τον Terry Date τα τραγούδια ήταν ήδη δυόμισι χρονών και είχαμε χάσει λίγη από τη σπίθα μας.
Όταν ολοκληρώθηκε ο δίσκος ήμασταν όλοι πολύ αισιόδοξοι και μετά ο Andy (Wood) έφυγε από τη ζωή και αυτό ήταν, τελείωσε.
Η επιτυχία ήρθε πάλι αργότερα με τους Pearl Jam αν και ήταν γλυκόπικρη γιατί ο φίλος μας δεν τα κατάφερε να είναι μαζί μας.
Temple of the Dog – Temple of the Dog (1991)
Ήξερα τους Soundgarden μιας και οι μπάντες μας παίζανε συχνά μαζί αλλά μέναμε σε διαφορετικές γειτονιές οπότε δεν ήμασταν και κολλητοί.
Αλλά μετά τον θάνατο του Andy ξεκίνησα να κάνω πολλή παρέα με τον Chris (Cornell), καθώς και οι δυο μας προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι είχε συμβεί.
Είχε ορισμένα τραγούδια και μου έδωσε μια κασέτα με αυτά, την οποία ακούσαμε με με τον Stone και αμέσως σκέφτηκα «Ω Θεέ μου αυτά τα τραγούδια είναι υπέροχα.»
Και τότε μας ρώτησε αν θα θέλαμε να τα ηχογραφήσουμε μαζί.
Μέχρι τη στιγμή που πήγαμε στο στούντιο αυτός είχε μερικά ακόμα κομμάτια και μερικά riffs και μέσα σε μια βδομάδα είχαμε τελειώσει χωρίς καμία πίεση, χωρίς προσδοκίες και χωρίς κανένας να πει στον άλλο τι να παίξει.
Ήταν μια διαδικασία κάθαρσης μέσω της οποίας προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τον θάνατο του φίλου μας και νομίζω πως είναι ένας από τους πιο εύηχους δίσκους που συμμετείχα.
Ακόμη νομίζω ότι έδειξε πως ο Chris μπορούσε να γράψει τραγούδια με διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικούς ανθρώπους και ήταν ένα σταυροδρόμι για όλους μας.
Pearl Jam – Ten (1991)
Από μια άποψη με τον Stone είμαστε το πιο απίθανο ζευγάρι που έχει καταφέρει να βρίσκεται μαζί μετά από τόσα συγκροτήματα που έχουν δημιουργηθεί, αλλά νομίζω ότι μοιραζόμαστε την ίδια μουσική γλώσσα και μπορούμε και οι δύο να υλοποιήσουμε τις ιδέες των άλλων.
Πήγαμε το ντέμο μας λοιπόν στον Eddie (Vedder) και μιλούσαμε συνέχεια στο τηλέφωνο για μουσική που μας αρέσει και βιβλία, οπότε όταν μας έστειλε εκείνος έτοιμο το ντέμο σκέφτηκα «Αυτός είναι ο άνθρωπος με τον οποίο θέλω να είμαι στο ίδιο συγκρότημα για την υπόλοιπη ζωή μου.»
Νομίζω ξοδέψαμε $25.000 για να φτιάξουμε τον δίσκο και ακόμη τρεις φορές που το μιξάραμε, αλλά παρ’ αυτά δεν ήταν τόσα όσα χρειάστηκαν για τον δίσκο των Mother Love Bone.
Δεν περιμέναμε ο δίσκος αυτός να γίνει μεγάλη επιτυχία, αλλά τελικά έγινε.
Jeff Ament: (Pearl Jam): «Οι καλλιτέχνες που διέπρεψαν την δεκαετία που πέρασε!»
Neil Young – Mirrorball (1995)
Μάθαμε τόσα πολλά μόνο με το να είμαστε κοντά στον Neil Young.
Αυτός ο δίσκος θυμίζει το ‘Temple of the Dog’ στο οποίο ο Neil αρχικά είχε πει ότι θα έχει τέσσερα τραγούδια και αφού περάσαμε δύο μέρες για να τα ηχογραφήσουμε, στο τέλος της δεύτερης ημέρας είπε ότι είχε έτοιμη την αρχή από ορισμένα τραγούδια ακόμα και μήπως τελικά τα ετοιμάζαμε και ηχογραφούσαμε μερικά ακόμα την επόμενη ημέρα και ακόμα δύο τη μεθεπόμενη.
Εγώ μάλιστα ήμουν άρρωστος τις τελευταίες δύο μέρες και δεν θυμάμαι να ηχογραφώ κάποια τραγούδια.
Ο Neil Young δεν ήθελε να είμαστε τέλειοι. Ηχογραφούσαμε δύο με τρεις φορές ένα κομμάτι και κρατούσε συνήθως την πρώτη ηχογράφηση.
Κατά κάποιον τρόπο, με αυτόν τον δίσκο ο Neil ασχολούταν με τον θάνατο του Kurt, οπότε είχε κάποιες ομοιότητες με το ‘Temple of the Dog’.
Μάλιστα, η περιοδεία με τον Neil ήταν η πιο αστεία ποτέ, ήταν αληθινό όνειρο.
Three Fish – Three Fish (1996)
Αυτή ήταν η ευκαιρία να κάνουμε κάτι τελείως διαφορετικό από τους Pearl Jam.
Μου άρεσε πολύ η διεθνής μουσική και ταξίδευα αρκετά.
Τότε γνώρισα και τον Robb (τραγουδιστή των Tribe After Tribe), με τον οποίο καπνίζαμε χόρτο και είχαμε αρκετές φιλοσοφικές συζητήσεις αργά το βράδυ.
Αυτές οι συναντήσεις γέννησαν τον δίσκο αυτόν.
Κάναμε ωραίες περιοδείες και γυρίσαμε ορισμένα τρελά βίντεο σε Αίγυπτο και Τουρκία.
Μάλιστα, παίξαμε με ντόπιους μουσικούς και όλο αυτό ήταν μια μεγάλη και διασκεδαστική εμπειρία.
Και τα δύο άλμπουμ που κάναμε με τους Three Fish ήταν πολύ διασκεδαστικά.
Jeff Ament – Tone (2008)
Γύρω στο 1995 αποφάσισα ότι την επόμενη φορά που θα πήγαινα σπίτι μου στη Montana θα έγραφα και θα ηχογραφούσα πέντε τραγούδια, οπότε πήρα τον Richard (Stuverud) να έρθει για τα ντραμς και αυτό ήταν.
Έπειτα ανάγκαζα τον εαυτό μου να κάνει το ίδιο κάθε χρόνο γράφοντας περισσότερα κομμάτια όχι τόσο απλά όσο τα προηγούμενα.
Μου έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση το να βρίσκομαι σε μια μπάντα.
Το πρώτο σόλο άλμπουμ ήταν βασικά εγώ να προσπαθώ να καθαρίσω το ράφι με τις κασέτες μου και το δεύτερο (2012, While My Heart Beats) ήταν φόρος τιμής σε έναν φίλο μου που είχε πεθάνει.
Tres Mts – Three Mountains (2011)
Πίστευα ότι οι Kings X ήταν μια πολύ κουλ μπάντα και μου άρεσε ο Doug (Pinnick) και είχα γράψει gospel τραγούδι για τον σόλο μου δίσκο.
Τον ρώτησα αν θα του άρεσε να το τραγουδήσει και το έκανε πολύ καλά.
Όλο αυτό ξεκίνησε ένα καινούριο πράγμα για εμένα γιατί συνειδητοποίησα ότι όταν έγραφα ένα τραγούδι δεν μπορούσα να το τραγουδήσω μόνος μου, αλλά ήξερα κάποιον που μπορούσε.
Οπότε ήταν διασκεδαστικό και εύκολο να το ηχογραφήσεις.
RNDM – Acts (2012)
Μου άρεσαν πολύ οι σόλο ηχογραφήσεις του Joseph (Arthur) και μου άρεσε να δουλεύω και με τον Doug, οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν υπέροχο να κάναμε ένα άλμπουμ με πολύ απλά τραγούδια με μόνο τη φωνή του γιατί οι ηχογραφήσεις του έχουν πραγματικά πολύ βάθος και ήθελα ορισμένα «γυμνά» κομμάτια μόνο με φωνή, κιθάρα, μπάσο και ντραμς.
Δεν αφιερώσαμε πολύ χρόνο σε κάθε τραγούδι, οπότε ο δίσκος ετοιμάστηκε σε τέσσερις μέρες.
Μου αρέσει πολύ αυτό το άλμπουμ και μου αρέσει το γεγονός ότι κάναμε κάτι εντελώς διαφορετικό με τον καινούριο (Ghost Riding).
Jeff Ament: «Τα αγαπημένα μου τραγούδια του 2017»
Pearl Jam – Lightning Bolt (2013)
Υπάρχει τεράστια διαφορά στο πώς κάναμε αυτόν τον δίσκο συγκριτικά με το πώς δουλέψαμε το ‘Ten’.
Δουλεύουμε πολύ γρήγορα και δεν έχουμε πολύ την ευκαιρία να επανεξετάσουμε τι κάνουμε.
Μόλις δέκα ημέρες ηχογράφησης χωρίς να έχουμε ακούσει πολλά.
Πιστεύω ότι είναι καλό για εμάς να βρισκόμαστε υπό πίεση γιατί αν είσαι πιο χαλαρός σπίτι σου, σου παίρνει πολύ χρόνο να κάνεις δίσκους γιατί όλο αφήνεις πράγματα για αύριο και ξαφνικά περνάνε τέσσερις μήνες.
Ο στόχος μας είναι να γράφουμε κάτι το οποίο είναι αρκετά δυνατό και να μπορεί να σταθεί πλάι σε μεγάλα κομμάτια από το παρελθόν μας και που οι άνθρωποι άκουγαν για πάνω από 25 χρόνια.
Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να γράψεις τραγούδια που θα σταθούν έτσι αλλά σε αυτό το δίσκο πιστεύω το καταφέραμε.
