Αφιέρωμα στο Overkill των Motörhead
Βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του ομώνυμου με την μπάντα δίσκου, ‘Motörhead’, και το όραμα του Lemmy για τη δημιουργία «της πιο θορυβώδους μπάντας του πλανήτη» βρίσκεται κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Το παρθενικό άλμπουμ της μπάντας δεν έχει σημειώσει την εμπορική επιτυχία που θα ήθελαν οι Motörhead, τα μέλη είναι στα πρόθυρα του να το διαλύσουν και να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του, ο σκληρός ήχος είναι στα ντουζένια του και το κλίμα που επικρατεί είναι «ή όλα ή τίποτα».
Και αν ένας δίσκος μπορούσε να δώσει αυτό το «όλα», αυτός ήταν το ‘Overkill’.
Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν, σε αυτές τις περιπτώσεις; Η απάντηση είναι ότι πρέπει να «ξαναγράψεις» τους κανόνες του πώς ακούγεται ένα σχεδόν τέλειο σκληρό άλμπουμ και αυτό είναι ακριβώς ό,τι έκαναν οι Motörhead στην προκειμένη περίπτωση.
Έναν χρόνο νωρίτερα, η Bronze Records τους έδινε τη δυνατότητα να ηχογραφήσουν μία διασκευή του ‘Louie Louie’ (Richard Berry) και ένα ακόμα νέο τραγούδι, του οποίου ο τίτλος ήταν ‘Tear Ya Down’.
Αυτό ήταν το τελευταίο χαρτί τους και δεν θα το άφηναν να πάει ανεκμετάλλευτο…
Το πρώτο σημείωσε μια σχετική επιτυχία, ο Lemmy και η παρέα του ξεκίνησαν περιοδεία για την προώθησή του, ενώ την ίδια στιγμή επανακυκλοφορούσε ο πρώτος τους δίσκος σε λευκό βινύλιο, ως μαρκετίστικο τρικ για να διατηρηθεί το όποιο hype υπήρχε για την μπάντα.
Το τότε σοκ, όχι με την καλύτερη έννοια, που επικρατούσε στον κόσμο σχετικά με τον ωμό, ακατέργαστο και επιθετικότατο ήχο των Motörhead συνοψίζεται στην εξής δήλωση που είχε κάνει ο Gerry Bron της Bronze Records για τις ανάγκες των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ για το ‘Ace Of Spades’:
Η πρώτη φορά που άκουσα τους Motörhead ήταν όταν έβαλα να ακούσω το single ‘Louie Louie’ που είχαμε κυκλοφορήσει και όταν το άκουσα τρομοκρατήθηκα.
Αισθάνθηκα ότι ήταν το χειρότερο πράγμα που είχα ακούσει, οπότε ήταν ένα σοκ για μένα.
Το μεγαλύτερο, όμως, σοκ ήταν ότι, παρόλο που είχαμε κυκλοφορήσει έναν απαίσιο δίσκο, αυτός πήγε και καρφώθηκε στο #72 στα single charts!
Ενώ, στην πραγματικότητα, εγώ είχα συμφωνήσει γι’ αυτήν την κυκλοφορία απλά για να τους κάνω τη χάρη…
Το εν λόγω single τους έδωσε την ευκαιρία να εμφανιστούν μέχρι και στην εκπομπή Top of the Pops του BBC, οπότε… προφανώς και κάτι πήγαινε καλά, με συνέπεια οι πόρτες του στούντιο για την ηχογράφηση του δεύτερου άλμπουμ τους να ανοίξουν διάπλατα.
Στο στούντιο, λοιπόν, όλα έγιναν σχετικά γρήγορα.
Μέσα στις δύο βδομάδες που ήταν ο διαθέσιμος χρόνος τους, οι Motörhead, έχοντας την αυτοπεποίθηση που χρειάζονταν, έγραφαν έναν δίσκο-εγγύηση επιτυχίας, υπογράφοντας τη μετέπειτα απογείωση και καθιέρωσή τους.
Το ‘Overkill’ δεν είναι ένας ακόμα δίσκος που απλά σε ωθεί σε headbanging. Ήταν ένας δίσκος-αποκάλυψη, όχι τόσο από τεχνικής άποψης, αλλά από πλευράς attitude, ενέργειας, έντασης και προπαντός… παραμόρφωσης.
Αυτό ήταν οι Motörhead, μία ερωτευμένη με το rock ‘n’ roll μπάντα, που απλά έμεινε στο μυαλό όλων ως η πιο «αληθινή», σκληρή μπάντα, με μπροστάρη αυτόν τον ανεπανάληπτο τύπο που άκουγε στο όνομα Lemmy Kilmister.
Έτσι, εκεί που η αδρεναλίνη «χτυπάει κόκκινο» σε κομμάτια όπως το title track ‘Overkill’, το ‘Tear Ya Down’ που ήταν το σημείο εκκίνησης ή το ‘(I Won’t) Pay Your Prince’, κάπου ενδιάμεσα ακούς το οριακά «γλυκό» (για τα μέτρα των Motörhead), ψυχεδελικό ‘Capricorn’ ή το τρομερά ρυθμικό closing track ‘Limp from Limp’ (που θυμίζει λίγο ‘Paranoid’ στην αρχή), τα οποία απλά κατοχυρώνουν στη συνείδησή σου ότι το ‘Overkill’ δεν απογείωσε τυχαία τους Βρετανούς.
Όσο για το ‘I’ll Be Your Sister’, αρκεί να διαβάσετε τους στίχους για να καταλάβετε πόσο… Lemmy Kilmister είναι.
Γνωστός «γυναικάς» ο frontman των Motörhead, σε αυτό το τραγούδι προσφέρει ολόκληρο το είναι του σε αυτήν για την οποία τραγουδάει, ενώ, όπως είχε αποκαλύψει παλαιότερα, διακαής πόθος του ήταν να συμμετάσχει και η Tina Turner στο κομμάτι.
Μ’ αρέσει να γράφω τραγούδια για γυναίκες.
Για την ακρίβεια, μ’ αρέσει να γράφω τραγούδια με γυναίκες.
Έχω χαρακτηριστεί ως σεξιστής από πολλές, ακραίες φεμινίστριες, ξέρετε, αυτές που θέλουν να αλλάξει η λέξη «manhole» σε «personhole», τέτοιες χαζομάρες δηλαδή, αλλά πραγματικά δεν ξέρουν τι λένε…
I’ll Be Your Sister, be your lover yeah,
Be your mother, if you need somebody,
If you need someone to love,
I’m the one you should be thinking of,
If you need somebody, I’m your hand in glove
[Όλοι οι στίχοι]
Το ‘Metropolis’ γράφτηκε σε 5 λεπτά από τον Lemmy, έπειτα από την παρακολούθηση της ομότιτλης ταινίας (του 1927!), όπως είχε αποκαλύψει παλαιότερα, ενώ για το title track του δίσκου, που κατέχει ξεχωριστή θέση -μεταξύ άλλων- και για τις γκραντ κάσες στα ντραμς, ο Phil «Philthy Animal» Taylor δήλωσε κάποτε:
Πάντα ήθελα να παίξω με αυτόν τον τρόπο αλλά δεν ήθελα να ανεβαίνω στη σκηνή με δίκασο όπως αυτοί οι απατεώνες που δεν τις χρησιμοποιούν ποτέ…
Δεν ήθελα να το κάνω μέχρι να είμαι ικανός να το υποστηρίξω!
Φτάνοντας μέχρι το #24 των βρετανικών charts, το ‘Overkill’ ήταν, αφενός μια απροσδόκητη επιτυχία, αφετέρου μια ισχυρή δήλωση από την μπάντα, η οποία πλέον αντίκριζε το μέλλον της με μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση.
Οι Motörhead συνέχισαν να είναι παραγωγικότατοι και την επόμενη χρονιά έσκασε σαν κεραυνός το ‘Ace Of Spades’, για το οποίο τα λόγια περιττεύουν.
Και μπορεί το τελευταίο να έχει συνδεθεί άρρηκτα με την μεγάλη επιτυχία των Motörhead, η αλήθεια, όμως, είναι ότι χωρίς το ‘Overkill’ το επόμενο σκαλοπάτι θα ήταν πολύ ψηλότερο, ίσως και απροσέγγιστο.
Motörhead – Overkill / Εξώφυλλο:
