Σε πρόσφατη συνέντευξή του με το Dark Matter Podcast, ο Dave Navarro, κιθαρίστας των Jane’s Addiction και των Red Hot Chili Peppers, (1993-1998) μίλησε για την σχέση που έχει με τον John Frusciante και εξιστόρησε περιστατικό που έλαβε χώρα όταν οι δύο μουσικοί συναντήθηκαν σε μία κλινική αποτοξίνωσης.
Ελπίζω να μην τον πειράζει που θα το πω αυτό. Πριν χρόνια, όταν ήμουν στους Red Hot Chili Peppers – ο John είχε φύγει από την μπάντα και είχε καταλήξει για αποτοξίνωση. Κατέληξε στην ίδια κλινική με εμένα, οπότε απευθύνθηκε σε μένα (λέγοντας): “Φίλε, έχω κολλήσει εδώ μέσα. Μπορείς να μου φέρεις μια κιθάρα; Δεν έχω τίποτα να παίξω εδώ.”
Είχα μια καφετί Les Paul επειδή σκεφτόμουν να μπω στους Guns N’ Roses εκείνη την περίοδο. Μου ζήτησαν να μπω στους Guns N’ Roses και δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για μένα, ήμουν εθισμένος στα ναρκωτικά. Οπότε ήμουν σε φάση, “θα σου δανείσω αυτή την Les Paul, φίλε.”
Έφερα την κιθάρα στην κλινική, αράξαμε, μιλήσαμε λίγο και ποτέ δεν την ξαναείδα. Νομίζω έφυγε από τις εγκαταστάσεις ή ποιος ξέρει τι συνέβη… Άρα η ζωή συνεχίζεται, κατέληξα να φύγω από τους Chili Peppers, χωρίς να γνωρίζω που είναι ο John…
Το μεγάλης διάρκειας τέλος αυτής της ιστορίας ήρθε 10 χρόνια αργότερα: Ο John μου τηλεφώνησε και ήταν σε φάση: “Έλα φίλε, μπορώ να έρθω σπίτι σου;” Και του απαντώ: “Ναι εννοείται, έλα.”
Του δίνω την διεύθυνση, έρχεται, χτυπάει την πόρτα και κρατάει μια θήκη κιθάρας. Δεν είναι ασυνήθιστο κάποιος κιθαρίστας να πάρει την κιθάρα του στο σπίτι ενός άλλου κιθαρίστα. Την ανοίγει και ήταν μια μαύρη Les Paul.
Και λέει: ” Απλά ήθελα να σου δώσω αυτό. Πριν χρόνια, μου είχες δώσει μια Les Paul και την πούλησα για να αγοράσω ναρκωτικά. Ήθελα να επανορθώσω.” Εγώ ήμουν έκπληκτος.
Κάτσαμε και μιλήσαμε για μια-δύο ώρες. Ήταν μια όμορφη στιγμή. Αυτή η μαύρη Les Paul είναι στο σπίτι μου. Λατρεύω το ότι προσπάθησε να επανορθώσει. Με έναν παράξενο έμμεσο τρόπο, η μαύρη Les Paul με την οποία την αντικατέστησε είναι πιο ξεχωριστή απ’ ότι ήταν η αυθεντική.
Διαβάστε ακόμα:
Η κιθάρα που συγκίνησε τον John Frusciante
John Frusciante: Από την κορυφή στον πάτο και ξανά στην κορυφή
